Rzeźba z ok. 1400 roku jest jednym z najcenniejszych, a zarazem nielicznych zabytków średniowiecznych w regionie radomskim. Obiekt pierwotnie znajdował się w Bramie Krakowskiej, ale kiedy na początku XIX wieku rozebrano mury miejskie wraz z bramami, trafił do kościoła farnego. Rzeźbę umieszczono na zewnątrz - w niszy muru świątyni od ul. Rwańskiej. Po 1909 roku Madonnę przeniesiono do innej niszy - w narożniku kościoła, również od strony północnej. W tej chwili rzeźba znajduje się w Kurii Diecezjalnej w Radomiu.
- Rzeźba przedstawia Madonnę, trzymającą na lewym ramieniu ułożonego diagonalnie małego Jezusa. Wspólnie podtrzymują jabłko. Na głowie Maryi znajduje się korona. Matka Boska ubrana jest w długą, drapowaną suknię i płaszcz, Chrystus w długą szatę z rękawami i przepaską na biodrach – opisuje zabytek Agnieszka Żukowska, rzecznik mazowieckiego konserwatora zabytków. - Zespół cech definiujący charakter formalny rzeźby - m.in. statyczność i układ przedstawienia, reliefowe i płaskie ukształtowanie szat postaci, jak również kolorystyka: błękit, czerwień oraz złocenia i srebrzenia jednoznacznie wskazują na styl dominujący w XIV wieku w rzeźbie gotyckiej na terenie ziem polskich. Poziom artystyczny rzeźby jest na dobrym poziomie, a miejsce jej wykonania można łączyć z artystycznym środowiskiem małopolskim. Dominowało w dziedzinie sztuki i budownictwa w rozwijającym się Radomiu, gdzie realizowano wiele inwestycji królewskich dotyczących zamku, murów obronnych i kościoła parafialnego.
Decyzja Jakuba Lewickiego o wpisaniu Madonny do rejestru zabytków ruchomych nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do ministra kultury i dziedzictwa narodowego.
Najświeższe wiadomości z Radomia i regionu znajdziesz na profilu CoZaDzien.pl na Facebooku - TUTAJ.
