Na początku 1898 r. kupiła ją belgijska spółka akcyjna z Charleroi i przekazała Anonimowemu Towarzystwu Akcyjnemu Huty Szkła w Radomiu, które weszło w skład Towarzystwa Anonimowego Południowo-Rosyjskich Hut Szklanych. Wkrótce, po rozbudowie, uruchomiła produkcję szyb okiennych. Po czterech latach została zamknięta z powodu złej koniunktury. W 1908 r. hutę przejęło konsorcjum złożone z Towarzystwa Anonimowego Południowo-Rosyjskich Hut Szklanych z siedzibą w Liege i Belgijskiego Towarzystwa Hut Szklanych z siedzibą w Panquez. Po modernizacji rozpoczęła produkcję szkła dachowego, ornamentowego, witrażowego i siatkowego głównie na rynek rosyjski. Hossa nie trwała długo – wydarzenia I wojny światowej i zamieszanie w Imperium Rosyjskim spowodowały, że musiała zrezygnować z działalności już w końcu 1914.
Produkcję huta wznowiła dopiero w połowie 1922 r. jako Belgijska Spółka Akcyjna Towarzystwa Południowo-Rosyjskich Hut Szklanych w Charleroi. Później działała pod nazwą Belgijska Spółka Akcyjna Południowo-Polskich Hut Szklanych.
Po wojnie – jako Towarzystwo Południowo-Polskich Hut Szklanych - rozpoczęła produkcję pod koniec 1945 r., już pod zarządem państwowym. Upaństwowiona, przyjęła nazwę Państwowa Huta Szkła „Radom”. Na początku lat 50. Lustrzana przejęła małą, prywatną Hutę Szklaną „Ustronie”. W 1969 r. firma przy ul. Limanowskiego 33 zatrudniała 120 osób. Została zamknięta na początku lat 80., bo nie można jej było rozbudować ze względu na lokalizację w środku zabudowy mieszkaniowej.
Budynki produkcyjne huty Lustrzanej nie przetrwały do naszych czasów. Zachowała się natomiast stróżówka i willa dyrektora zakładu – na wprost ul. Lustrzanej, która zresztą wzięła swoją nazwę od huty właśnie. Oba budynki powstały na początku XX w. i są wpisane do gminnej ewidencji zabytków.
Napisz komentarz
Komentarze