spacerkiem po mieście

Nazwa „fabryka” może była trochę na wyrost, bo firma nie imponowała wielkością, ale zapotrzebowanie na wytwarzane przez nią produkty musiało być duże, bo istniała w naszym mieście prawie sto lat.

Linas Hacedek (z herb. Pomoc Lekarska albo Dobroczynny Nocleg) była żydowską organizacją dobroczynną zapewniająca pomoc chorym, słabym i starym, a także nocleg tym, którzy go potrzebowali. Pierwsze jej oddziały na ziemiach polskich powstawały jeszcze w drugiej połowie XIX wieku. W dwudziestoleciu międzywojennym Linas Hacedek funkcjonowała w większości miast Rzeczpospolitej.

Jeszcze w drugiej połowie XIX wieku była to część traktu prowadzącego z Radomia do Skaryszewa, Iłży i dalej, aż do Sandomierza.

Powstał w 1961 roku z inicjatywy mjra Michała Tadeusza Brzęk- Osińskiego, który przez długie lata był prezesem klubu. Klub skupiał przyrodników, geografów, archeologów, architektów, historyków sztuki i urbanistów.

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze powstało w końcu 1950 roku z połączenia istniejących przed II wojną światową: Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Radomski oddział PTTK zorganizował się dwa lata później – 7 grudnia. Przewodniczącym zarządu został jeden z jego założycieli, Longin Franciszek Suczyna (1908-1987) – z urodzenia łodzianin, działacz społeczny i polityczny, pedagog.

Klub Literacko-Dyskusyjny został powołany w Radomiu już w lutym 1945 roku, jako część Instytutu Naukowo-Społecznego. Do jego powstania walnie przyczynili się młodzi, uzdolnieni literaci, przed wybuchem II wojny światowej skupieni wokół wydawanego w Radomiu od października 1938 miesięcznika literackiego „Żagwie”.

Na podstawie pełnomocnictwa ministra komunikacji z 2 listopada1918 roku Polska Komisja Odbiorcza dokonała przejęcia kolei – torów, pociągów i budynków od zaborców. Tego samego dnia w Radomiu, jako pierwsza w kraju, zorganizowała się okręgowa dyrekcja kolei, spadkobierczyni Dyrekcji i Zarządu Kolei Iwangorodzko (Dęblińsko)-Dąbrowskiej

Uważana za najlepszą w mieście, wytwarzała ciastka, ciasta, rogaliki i torty przez prawie pół wieku. Słynęła zwłaszcza z pierników i czekoladek; te ostatnie, ręcznie robione, pakowane były w ozdobne pudełka.

Do dzisiaj po zabudowaniach firmy pana Bolesty nie pozostał nawet ślad. Przetrwały za to jej wyroby (i to wcale nie te sztandarowe), czyli chętnie przez lata kupowane przez właścicieli budowanych w mieście kamienic balkony.

To pierwsza spółka z terenu woj. radomskiego, której akcje zostały dopuszczone do publicznego obrotu.

Zapraszamy na kolejną odsłonę cyklu „Spacerkiem po mieście": Cukiernia i kawiarnia Bolesława Przybytniewskiego.

Jesienią 1979 roku radomska filia kieleckich Zakładów Przemysłu Odzieżowego „Nida” połączyła się z punktami usługowymi Odzieżowej Spółdzielni Pracy „Wspólnymi Siłami”.

Drukarnia Józefa Grodzickiego została uruchomiona w kamienicy Mierzyńskiego przy ul. Lubelskiej 49 (obecnie ul. Żeromskiego) 30 grudnia 1890 roku.

„Amatorowie tanich a dobrych lodów raczą zwracać uwagę, że rozsyłane przezemnie po domach lody, wyrabiane w mojej cukierni, noszą wyraźną firmę, umieszczoną tak na mroźnicy, jak i na każdej foremce, w której wydają się lody” - informował uprzejmie w maju 1888 roku czytelników „Gazety Radomskiej”, a zarazem swoich potencjalnych klientów właściciel owej cukierni, Bronisław Woźnicki.

W 1880 r. w Warszawie powstało Towarzystwo Udziałowe „Dom Handlowy”, którego kapitał zakładowy wynosił 750 tys. rubli. 22 lata później towarzystwo zostało przekształcone w Towarzystwo Aukcyjne Handlowo-Przemysłowe. Jego kapitał wynosił już 4 mln zł. Całość firmował swoim nazwiskiem Jan Łukasz Borkowski (1841-1917) – inżynier wykształcony w Akademii Górniczej w Liege, w młodości uczestnik powstania styczniowego. W 1879 roku pojawił się w Dąbrowie Górniczej, gdzie założył swoją firmę, a dwa lata później przyłączył ją do TAHP.