spacerkiem po mieście

Pierwsza w Radomiu lecznica dla zakaźnie chorych została otwarta na przełomie 1918 i 1919 roku w niewielkim budynku przy ul. Starokrakowskiej 32 (ob. ul. Limanowskiego). Wcześniej (przynajmniej od 1905 roku) tacy pacjenci przyjmowani byli na wydzielonym oddziale szpitala św. Kazimierza, który znajdował się w tzw. czerwonych koszarach. Oddziałem kierował dr Stanisław Kelles-Krauz.

„Wszystko zaczęło się jeszcze przed II wojną światową, kiedy w 1937 r. porucznik Zdzisław Kostecki, wykonując rozkaz dowódcy znalezienia miejsca na lotnisko polowe dla pierwszego pułku lotniczego z Okęcia, w podradomskim Piastowie odkrył dogodny teren porośnięty koniczyną i trawą. We wrześniu stacjonował tu już II Dywizjon Bombowców Lekkich” - czytamy na stronie Aeroklubu Radomskiego.

Kościół i klasztor dla benedyktynek został ufundowany w 1616 roku przez Barbarę z Dulskich Tarłową, starościnę sochaczewską. Drewniane budynki przy obecnym pl. Kazimierza Wielkiego wzniesiono w latach 1619-1627 staraniem jej syna Jana Karola Tarły, kasztelana wiślickiego i starosty zwoleńskiego.

To ponad 100 hektarów porośniętych w głównej mierze sosną. Ale można tu spotkać także olchę czarną, brzozę brodawkową, wierzbę uszatą, dęby, jesiony, czeremchy leszczyny i kruszyny.

Założony 25 marca 1928 roku w Warszawie Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet to jedna z największych i najbardziej wpływowych organizacji kobiecych w Polsce w okresie międzywojennym; w pewnym okresie liczył 50 tys. członkiń.

Był ważną rezydencją królewską i miejscem ważnych dla Rzeczypospolitej wydarzeń – w 1401 roku podpisano tu unię wileńsko-radomską, stąd w latach 1481-1483 w zastępstwie ojca rządził krajem królewicz Kazimierz Jagiellończyk, w 1505 obradował wolny sejm radomski, który uchwalił Konstytucję nihil novi.

Pierwsza w Radomiu, prywatna, sieć telefoniczna została uruchomiona w sierpniu 1906 roku; koncesję otrzymał niejaki Olszewski z Warszawy.

Pod koniec lat. 40. Zarząd Główny Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”, która wydawała blisko połowę wszystkich polskich czasopism, zdecydował o powołaniu Klubów Międzynarodowej Prasy i Książki. KMPiK-i były swoistym połączeniem domu kultury, czytelni i księgarni. Pierwszy otwarto 7 października 1948 przy pl. Unii Lubelskiej w Warszawie. W 1974 roku w Polsce działało już – we wszystkich większych miastach - 60 klubów MPiK, w tym 11 w Warszawie.

7 października 1944 roku Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego wydał dekret powołujący Państwowy Urząd Repatriacyjny. Początkowo zadaniem PUR-u była organizacja „repatriacji”, jak wówczas nazywano depatriację, czyli przymusowe wysiedlenia z rodzinnych stron, na pojałtańskim terytorium Polski, później zakres jej zadań się zwiększył. PUR musiał także organizować „powrót wysiedlonych przez niemieckiego okupanta do poprzednich miejsc zamieszkania” i kierować „przesiedleniami na tereny odzyskane ludności z innych okręgów państwa polskiego”.

Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pochodzi z 1408 roku, ale przyjmuje się, że kościół został erygowany prawdopodobnie między rokiem 1325 a kazimierzowską lokacją miasta. Król Kazimierz Wielki lokował Nowy Radom najpierw, ok. 1340-1360, na prawie średzkim, a potem - w 1364 roku na prawie magdeburskim. Wraz z miastem uposażył nową parafię - św. Jana. Ok. 1360-1370 został wzniesiony pierwotny, jednonawowy kościół z czerwonej cegły. W XV i XVI wieku dobudowano kaplice boczne.

Na początku lat 30. przy ul. Warszawskiej, na Michałowie, który wtedy nie był jeszcze dzielnicą Radomia, rozpoczęła produkcję Fabryka Kleju „Siła”. Właścicielami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością byli Szamian Lejbuś Erlich i Moszek Majer Margules. Przez Sąd Okręgowy w Radomiu firma została zarejestrowana 10 lutego 1939 roku. Produkowała – zgodnie z nazwą – różnego rodzaju kleje i podobne artykuły z odpadów skór.

"Niedostateczne rozpowszechnienie elementarnych zasad żywienia niemowląt jest jedną z najważniejszych przyczyn chorób i olbrzymiej śmiertelności w okresie pierwszego dzieciństwa" - stwierdziła w 1869 roku w specjalnym oświadczeniu Akademia Paryska. By ten stan rzeczy zmienić i pomóc matkom, francuscy działacze społeczni zaczęli zakładać instytucje propagujące zasady właściwego żywienia dzieci: goutte de lait („krople mleka”) i consultations de nourissons, czyli biura porad dla matek. Francuskie idee na polski grunt starał się przeszczepiać Tadeusz Boy-Żeleński – literat, krytyk literacki, ale i lekarz.

W sierpniu 1945 roku Bolesław Piasecki – prawnik i publicysta, w latach 30. przywódca Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga” otrzymał zgodę komunistycznych władz na wydawanie tygodnika „Dziś i Jutro”. Dwa lata później skupiona wokół czasopisma grupa utworzyła Stowarzyszenie „Pax”.

Przedsiębiorstwo Projektowania i Dostaw Transportu Technologicznego i Składowania „Techmatrans”. Powstało na początku 1972 roku z przekształcenia istniejącego od 1949 roku Biura Projektów i Studiów Budownictwa Specjalnego „Prozamet-Bepes”, którego zadaniem było projektowanie i modernizowanie zakładów przemysłowych, montowanie parku technologicznego, uruchamianie produkcji oraz wdrażanie innowacji technologicznych.

Początki lecznictwa psychiatrycznego w Radomiu sięgają roku 1912, kiedy to powstało Radomskie Towarzystwo Opieki nad Psychicznie i Nerwowo Chorymi. Po 19 latach pusty budynek dawnego kościoła św. Wacława przy pl. Stare Miasto 13 został zaadaptowany na Miejski Przytułek dla Umysłowo Upośledzonych. Od razu przewieziono doń pierwszych chorych, leczonych w podkieleckich Tworkach. Opiekę nad nimi powierzono naczelnemu lekarzowi miejskiemu, Włodzimierzowi Parniewskiemu i psychiatrze Janinie Pietrusiewicz.