W przedwojennym Radomiu Towarzystwo Wspierania Biednych Chorych Żydów „Linas Hacedek” było jedną z bardziej aktywnych żydowskich organizacji charytatywnych. Przez cały pozostawało w kręgu oddziaływania Agudas Jisroel (z hebr. Związek Izraela) - konserwatywnej partii politycznej, utworzonej w 1912 roku i deklarującej ortodoksyjny judaizm. Linas Hacedek w naszym mieście powstało w 1908 roku, ale statut oddziału został zatwierdzony dopiero dwa lata później – 7 kwietnia 1910 roku. Wybuch I wojny światowej spowodował wysłanie w głąb Rosji czołowych działaczy radomskiego oddziału, więc działalność organizacji zamarła. Nie od razu też po zakończeniu działań wojennych i odzyskaniu przez Polskę niepodległości radomskie towarzystwo zostało reaktywowane. Nastąpiło to w roku 1926, a na czele organizacji stanęli Motel Ejzman, Jakub Pomrok, Markus Landau, Icek Bialski, Hersz Ela Goldblum i Szlama Cytryn. W gronie kierowniczym znaleźli się także lekarze: Wolf Cung i Ignacy Lewi. Siedzibą Linas Hacedek była kamienica Rwańska 1 (według „Encyklopedii Radomia”) albo Rwańska 3 (w ogłoszeniu towarzystwa).
W 1929 roku Towarzystwo Wspierania Biednych Chorych Żydów liczyło ok. 600 członków – rzeczywistych i honorowych. Pełnili oni nocne dyżury przy chorych w ich domach lub w szpitalach, udzielali im także – za wiedzą i zgodą lekarzy – całodobowej pomocy medycznej, a także dostarczali lekarstwa i żywność. Jeśli ktoś zmarł, a rodzina sobie tego życzyła, członkowie Linas Hacedek spełniali też posługę religijną. Organizacja prowadziła ponadto ambulatorium medyczne, dostępne dla potrzebujących przez całą dobę.
Towarzystwo Wspierania Biednych Chorych Żydów „Linas Hacedek” utrzymywała głównie gmina żydowska, ale pieniądze na jego działalność pochodziły także z dobrowolnych ofiar, zbiórek publicznych czy zapisów testamentowych. W drugiej połowie lat 30. działalność radomskiego towarzystwa stawała się coraz mniej intensywna. Składki opłacało nie więcej niż 100 osób. Linas Hacedek przestało istnieć w momencie zajęcia Radomia przez Niemców.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia. Nowe wydanie” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012


















Napisz komentarz
Komentarze