Murowana zabudowa była tu nieliczna; poza kamienicami były tu drewniane, parterowe domki i sporo pustych parceli. W 1960 roku architekt Ryszard Rodak sporządził miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, zakładający „przekształcenie struktury przestrzennej ze znaczącą wymianą istniejącej zabudowy”. Cztery lata później Radomska Spółdzielnia Mieszkaniowa, z inicjatywy Józefa Grzecznarowskiego, zleciła warszawskiej firmie Inwestprojekt pod kierunkiem architekta Bohdana Jana Jezierskiego opracowanie projektu koncepcyjnego nowego osiedla. Oczywiście w oparciu o sporządzony miejscowy plan zagospodarowania. Zamawiający na ok. 13 ha terenu chcieli mieć zespół budynków mieszkalnych, usługowych i towarzyszących dla ok. 8 tys. mieszkańców.
Koncepcja przygotowana przez warszawskich architektów zakładała budowę 11- i 5-kondygnacyjnych bloków. Budowę osiedla Stefana Żeromskiego - po wyburzeniu parterowych, często drewnianych, domów - rozpoczęto w 1965 roku, od razu w rejonie ulic Żeromskiego, Czachowskiego, Nowogrodzkiej i Dzierzkowskiej. Wybudowano tam także biurowce Radomskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Miejskiego i Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W latach późniejszych powstały w tym rejonie budynki ZUS-u, PZU i Banku PKO BP.
Z powodu różnorodnych trudności, szczególnie na przełomie lat 70. i 80. kiedy to brakowało nie tylko pieniędzy, ale i materiałów budowlanych, opracowana koncepcja osiedla nie została w pełni zrealizowana.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
Napisz komentarz
Komentarze