W najbliższą sobotę Centrum Rzeźby Polskiej zaprezentuje dorobek Magdaleny Abakanowicz, jednej z niewielu polskich artystów znanych i uznawanych na całym świecie. Wernisaż rozpocznie się 8 czerwca o godz.14. Wystawa będzie prezentowana we wszystkich
galeriach Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku do 3 listopada.
źródło: CRP w Orońsku/Monika Małkowska i Mariusz Knorowski, Fot. Wikipedia
07.06.2013 09:16
- Mamy świadomość, że retrospektywa sensu stricto jest zadaniem niewykonalnym. Zbyt wiele istotnych dzieł jest rozproszonych po całym świecie. Wiele wpisało się w przestrzeń publiczną i poniekąd wrosło już w krajobraz, który stanowi ich komplementarny walor - tłumaczy Monika Małkowska i Mariusz Knorowski z CRP. - Z konieczności musimy ograniczyć się do dzieł dostępnych, obiektów mobilnych. Oczywiście niemożliwe jest przeoczenie prac kanonicznych. Zamierzeniem naszym jest w miarę proporcjonalne przedstawienie drogi twórczej artystki w rytmie następujących po sobie dekad. W Orońsku zaprezentowane zostaną dzieła pochodzące z kolekcji artystki,
Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum
Sztuki w Łodzi (m.in.: Plecy, 1976; Embriologia, 1978; Koło z liną,
1973; Słupy, 1981; Przyjaciele, 2009; Klatka, 1980; Ugłowione, 1998;
Mała Hurma; Figury tańczące, 2000; Architektura arborealna, 1991;
Mutanty, 2000). - Rzeźba Abakanowicz wymaga przede wszystkim bezpośredniego kontaktu, możliwości dotknięcia jej faktury, zadumy i refleksji, kiedy oddycha ona jako forma, kiedy odczuwamy jej bimorficzną naturę i nieomal organiczny puls. Chcemy więc stworzyć rodzaj teatralnej scenerii, w której takie misterium mogłoby zaistnieć, wymowę pozostawiając wyobraźni i wrażliwości widza - podkreślają autorzy wystawy.
Magdalena Abakanowicz jest absolwentką warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończyła w 1954 r., a później także sopocką Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych. Od 1979 r. była profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, w której prowadziła zajęcia ze studentami w latach 1965-1990, od 2006 r. członkinią Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. W latach 60. stworzyła cykl Abakanów, który składał się z dużych prac wykonanych technikami tkackimi. W 1962 r. na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie podwieszane u sufitu prace wywarły ogromne wrażenie swoją ekspresją barwy, fakturą, miękkością i pomysłowością. W 1965 r. Magdalena Abakanowicz została nagrodzona złotym medalem na Biennale w Sao Paulo, co było początkiem jej światowej kariery. Wiele projektów, zwykle monumentalnych, Abakanowicz zrealizowała w przestrzeni otwartej, zdecydowaną większość poza Polską. Są to między innymi: Sarkofagi w szklanych domach (Francja, 1983-89), Negev (Izrael, 1987; siedem kamiennych kręgów), Przestrzeń smoka (Korea Płd, 1988; dziesięć metaforycznych głów zwierzęcych z brązu), Zastygłe (Japonia, 1993; czterdzieści figur z brązu), Rękodrzewa (USA, 1993; pięć metaforycznych drzew z brązu), Przestrzeń nieznanego rozwoju (Litwa, 1997-98; dwadzieścia dwie formy z betonu), Kroczące(USA, 1999; dwadzieścia figur z brązu), Ptaki - Wiadomości Dobrego i Złego (USA, 2001; sześć ptakopodobnych figur z aluminium), Przestrzeń kamienia (USA, 2002; dwadzieścia dwa głazy granitowe). Największa z tego rodzaju realizacji - grupa stu dwunastu postaci wykonanych z żeliwa, zatytułowana Nierozpoznani (2002) - znajduje się jednak w kraju, w poznańskim parku na Cytadeli. Również w Polsce, w Elblągu, stoi pierwszy obiekt umiejscowiony trwale w przestrzeni publicznej - drzewopodobna stalowa forma powstała podczas 1. Biennale Form Przestrzennych (1965). W 1991 roku na zamówienie władz Paryża powstała śmiała (niezrealizowana) koncepcja "architektury arborealnej", którą Abakanowicz wykonała z myślą o zagospodarowaniu zachodniej strony dzielnicy La Defense. Do projektów architektonicznych sama autorka zalicza również Rękę (1994) - "rzeźbę-wieżę" wykonaną (niezrealizowaną) na zamówienie władz Hiroszimy dla upamiętnienia ofiar bomby jądrowej. Wśród wielu znaczących dzieł, rozproszonych po najbardziej znamienitych kolekcjach publicznych i prywatnych na wszystkich kontynentach, szczególne znaczenie ma seria Gry Wojenne, która powstawała w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (1989). Jest to zbiór monumentalnych konstrukcji wykonanych z olbrzymich pni starych drzew, oczyszczonych z gałęzi i okorowanych, częściowo "obandażowanych" kawałkami szmat, ujętych w stalowe obręcze. Usytuowane na metalowych, ażurowych podstawach, wyglądają trochę jak rydwany ognia bądź pojazdy artyleryjskie. Abakanowicz nadała im znaczące tytuły, m. in.: Baz, Runa Ukon (w depozycie w CRP). Od wielu lat Abakanowicz należy do grona twórców, którymi opiekuje się renomowana Marlborough Gallery w Nowym Jorku i jej agendy w świecie.Gościnnie wykładała w uczelniach artystycznych w Los Angeles, w Berkeley, Bostonie, Nowym Jorku, San Diego, Sydney i Tokio.
