SSK było czymś w rodzaju związku zawodowego służących. Organizowało – głównie dla służących, ale nie tylko – naukę czytania i pisania, kursy krawieckie (także odpłatnie) czy pogadanki na temat prowadzenia gospodarstwa domowego.
Dom był dla służących przytuliskiem w okresie poszukiwania pracy, a także miejscem odpoczynku dla słabych i schorowanych. Stowarzyszenie prowadziło też kuchnie, w których wydawało bezpłatne i odpłatne posiłki. W 1913 roku liczyło 300 członków.
SSK wznowiło działalność po zakończeniu I wojny światowej. Już w marcu 1918 roku w swoim lokalu przy ul. Warszawskiej 14 otworzyło hotelik dla kobiet.
Od 1933 roku stowarzyszenie korzystało z gościny Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej przy ul. 1 maja 19 (obecnie ul. 25 Czerwca). Działało również w czasie okupacji niemieckiej. Po zakończeniu II wojny prowadziło jeszcze jadłodajnię przy ul. Żeromskiego 31. Niedługo potem stowarzyszenie zostało zlikwidowane.
Korzystałam z informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012.
Napisz komentarz
Komentarze