Pierwsza publiczna biblioteka w Radomiu otwarta została 16 czerwca 1922 roku z inicjatywy ówczesnej przewodniczącej rady miejskiej Marii Kelles-Krauz. Na siedzibę instytucji przeznaczono pomieszczenie w ratuszu, a radomianie mogli wypożyczać książki wtedy, kiedy urzędnicy skończyli pracę. Biblioteka utrzymywała się z miejskiej dotacji i obowiązkowych opłat wnoszonych przez czytelników. Pierwszą kierowniczką została Florentyna Jakubczak.
16 lutego 1931 książnica zyskała samodzielną siedzibę – przeniesiono ją na parter oficyny kamienicy przy ul. Żeromskiego 13. Ponieważ przybywało i czytelników, i książek w 1933 roku zdecydowano o utworzeniu dwóch filii bibliotecznych - na Glinicach i Zamłyniu.
Początki niemieckiej okupacji w Radomiu w funkcjonowaniu instytucji wielkich zmian nie przyniosły. Dopiero 15 maja 1941 Niemcy zamknęli bibliotekę, nakazując usunięcie z księgozbioru najcenniejszych pozycji, głównie dotyczących literatury, geografii i historii Polski oraz wiele tytułów czasopism. Część zbioru została bezpowrotnie zniszczona, część ocalała, ukryta przez pracowników. Akcję ratowania księgozbiorów radomskich instytucji kultury koordynowała kierowniczka biblioteki.
Po wojnie biblioteka wznowiła działalność już 30 maja 1945. Umieszczono ją w pomieszczeniach kamienicy przy pl. 3 Maja 8 (obecnie pl. Konstytucji 3 Maja). Do dyspozycji czytelników oddano uratowane woluminy sprzed wojny oraz zbiory innych radomskich bibliotek, w tym Biblioteki Publicznej Sejmiku Radomskiego im. Stefana Hempla. Już w 1946 roku wznowiła działalność filia na Glinicach, a rok później – filia na Zamłyniu. Do 1975 biblioteka miała już 12 filii.
W tym samym roku nastąpił nowy podział administracyjny kraju i Radom stał się stolicą nowo utworzonego województwa. W związku z tym Miejską Bibliotekę Publiczną połączono z Powiatową Biblioteką Publiczną, tworząc Wojewódzką Bibliotekę Publiczną. Siedzibą była nadal kamienica przy pl. Konstytucji. W 1994 roku instytucja zyskała cały budynek – przeprowadziła się do zabytkowej wilii Włodzimierza Kulczyckiego, dawnej siedziby Muzeum Okręgowego przy ul. Piłsudskiego 12.
1 stycznia 1999 zlikwidowane zostało woj. radomskie. Tym samym WBP stała się ponownie Miejską Biblioteką Publiczną. Nadano jej imię Józefa Andrzeja i Andrzeja Stanisława Załuskich, twórców i fundatorów pierwszej polskiej biblioteki publicznej.
Miejska Biblioteka Publiczna dzisiaj to 11 filii na terenie miasta i Biblioteka Główna, która jest siedzibą administracji, działów merytorycznych i głównych agend udostępniania zbiorów.
Na koniec 2010 roku MBP dysponowała ok. 375 tys. woluminów udostępnianych niemal 25 tys. czytelników. Zgromadziła ok. 20 000 fonogramów, w większości udostępnianych na miejscu. Od lat 90. swoje zbiory udostępnia również czytelnikom, którzy nie są w stanie samodzielnie dotrzeć do biblioteki w ramach usługi „Książka na telefon”. Od stycznia 2009 natomiast działa Radomska Biblioteka Cyfrowa, gdzie umieszczane są m.in. cenne regionalia i prasa.
Miejska Biblioteka Publiczna w Radomiu to nie tylko możliwość wypożyczania książek. Instytucja od lat organizuje wystawy obrazów, plakatów czy fotografii – zarówno w głównej siedzibie, jak i w filiach, zaprasza na spotkania z autorami książek, konferencje i odczyty. Prawdziwym świętem dla miłośników książek są Radomskie Wiosny Literackie, podczas których można spotkać swoich ulubionych autorów; w tym roku MBP organizowała ją po raz 44. Co dwa lata organizowane są Targi Wydawnictw Regionalnych przyciągające zwłaszcza tych, którzy chcą upolować potrzebną regionalną publikację. Wisienką na torcie targów jest Nagroda Literacka Miasta Radomia, przyznawana autorom książek związanych z Radomiem i regionem radomskim poprzez poruszaną w utworach tematykę lub osobę twórcy lub twórców.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
Napisz komentarz
Komentarze