Radom w swojej historii ma wiele okresów, z których można wyróżnić nie tylko lata świetności naszego miasta, ale również kryzysu i zaniedbania. Niegdyś usytuowane przy szlaku handlowo-przemysłowym, prężnie rozwijające się w średniowieczu, w wieku XVIII było miastem zaniedbanym.
06.10.2011 13:59
Po dawnych fortyfikacjach i zamku pozostały jedynie ruiny. Istniała potrzeba, aby przebudować i unowocześnić fosę oraz infrastrukturę kanalizacyjna. Zaniedbane kamienice mieszczańskie, nierówne, pokryte błotem drogi wymagały natychmiastowego remontu. W 1822 roku podjęto decyzje o osuszeniu miasta. Dzięki zatwierdzeniu planu regulacyjnego dotyczącego uporządkowania i rozbudowy miasta, Radom powoli stawał się miastem, którego uroki możemy dziś podziwiać. Głównym celem przebudowy miasta było uporządkowanie ulic i wyznaczenie nowych dzielnic Radomia, którego budynki wykraczały poza ramy średniowiecznej zabudowy. Miasto rozwijało się prężnie, dlatego postanowiono wyznaczyć reprezentacyjna cześć Radomia. Eksponowana Czesia miasta stała się ulica Lubelska (dzisiejsza ulica Żeromskiego) wraz z kilkoma poprzecznymi ulicami. Przy końcu wschodniej części usytuowano przyszły gmach władz wojewódzkich. Dzięki uporządkowaniu dróg miejskich, ich wyprostowaniu i wybrukowaniu, Radom sukcesywnie stawał się flagowym miastem wojewódzkim. Zasadnicza część obecnego śródmieścia Radomia powstała w XIX w. i początku XX w. - okresie istotnego wzrostu roli administracyjno-gospodarczej miasta. Wybudowano wówczas wiele domów i rezydencji mieszczańskich, gmachy administracyjne i budynki użyteczności publicznej.
