Nekropolie we Wrzosie i Lisowie w rejestrze

- Na cmentarzu we Wrzosie zachowało się kilkanaście historycznych nagrobków; najstarszy pochodzi z trzeciej ćwierci XIX wieku. Nagrobki prezentują typy: krzyż na cokole, stela, pień na skałce, płyta nagrobna, grobowiec. Oprócz nagrobka Elwiry Janisławskiej z żeliwa pozostałe wykonane zostały z piaskowca – wylicza Agnieszka Żukowska, rzecznik mazowieckiego konserwatora zabytków.

Pod względem artystycznym na szczególną uwagę zasługuje nagrobek ks. Antoniego Ambrozewicza z końca XIX wieku – eklektyczny, z dekoracją o bogatej symbolice (motyw całunu, księga, stuła, kielich mszalny oraz uskrzydlona klepsydra) czy nagrobki Katarzyny Fokt i ks. Marka Gujskiego w formie i detalu neogotyckie, nagrobek stela Julji Jasieńskiej, mogiła powstańców z 1863 roku (wpisana do rejestru zabytków w 1997 roku), figura Jana Nepomucena ustawiona na mogile. We Wrzosie pochowany jest m.in. znakomity artysta ks. Władysław Paciak.

Nekropolia w Lisowie została założona w 1873 roku, w miejscu wcześniejszego cmentarza cholerycznego. Zachowało się tu kilkanaście historycznych nagrobków. Prezentują typy: krzyż na cokole, stela, pień na skałce, płyta nagrobna, grobowiec, figura ma skałce. - Najstarsze zachowane nagrobki powstały w czwartej ćwierci XIX wieku; to nagrobek Janickich i nagrobek rodziny Poterów – mówi Agnieszka Żukowska. - Głównie jednak groby pochodzą z pierwszej połowy XX wieku. Większość obiektów wykonano w piaskowcu, pojawia się też granit czy odlewy.

Na cmentarzu w Liosowie pochowani są m.in. tutejsi proboszczowie oraz właściciele ziemscy Bierwc i Bartodziejów.

- Oba obiekty stanowią cenny dokument dziejów parafii i miejscowości. Zajmują też ważne miejsce w krajobrazie kulturowym Wrzosu i Lisowa – uzasadnia decyzję o wpisie do rejestru zabytków rzecznik konserwatora.