Pałacyk przy ówczesnej ul. Lubelskiej 27 (obecnie Żeromskiego) zaczęli budować piwowar Jan Glejnich i jego żona Elżbieta z Michalskich najprawdopodobniej pod koniec XIX stulecia. Budowę dokończyli w 1907 roku nowi właściciele - Rojza i Fajwel Danzingerowi. Za projekt pałacyku odpowiadał prawdopodobnie Ignacy Ebertowski, inżynier województwa sandomierskiego i twórca pomiaru Radomia z 1818 roku.
Przed wojną w tym budynku mieściła się redakcja żydowskiego tygodnika społeczno-kulturalnego „Radomer Kielcer Cajtung”, bank, drukarnia, fotograf i sklep wielobranżowy. W czasie II wojny światowej znajdował się tu urząd niemiecki i stacjonował oddział esesmanów. Po wojnie w pałacyku władze miejskie umieściły przedszkole; od strony ul. Kilińskiego przedszkolaki miały swój plac zabaw, rosło tutaj także kilkanaście drzew. Potem swoją siedzibę w dworku miało Stowarzyszenie Katolickiego Ruchu Antynarkotycznego „Karan” i NFZ.
W latach 90. XX wieku miasto sprzedało nieruchomość osobie prywatnej. Nowy właściciel rozpoczął remont, ale go nie dokończył. - Najpierw kupiliśmy nieruchomość od strony ul. Kilińskiego, gdzie stanęło nasze pierwsze biuro, a następnie dworek w podwórzu. Teraz to miejsce zostało wyremontowane i odzyskało dawny blask. Zdecydowaliśmy przy tej okazji, że wejście będzie od ul. Kilińskiego – mówi Marek Puternicki, prezes firmy Łucz-Bud. - Nasza firma potrzebowała nowej przestrzeni biurowej. A tutaj mamy ponad 400 m2, co wystarczy na nasze obecne potrzeby. Firma Łucz-Bud zyskała nową siedzibę, a Radom odrestaurowany historyczny budynek, który można oglądać i podziwiać.
Budynek nie jest wpisany do rejestru zabytków, ale znajduje się w strefie ochrony konserwatorskiej.
Napisz komentarz
Komentarze