Osiedle Akademickie, między ul. Bolesława Chrobrego a Warszawską, równoległa do ul. Stanisława Żółkiewskiego.
Bohater walk o wolność dwóch narodów: polskiego i amerykańskiego, jeden z dowódców i marszałek konfederacji barskiej, generał i bohater wojny o niepodległośćUSA.Kazimierz Pułaski urodził się 4 lub 6 marca 1745 roku w Warszawie, w domu Józefa Pułaskiego – starosty wareckiego i Marianny z Zielińskich Pułaskiej. Dzieciństwo spędził w Winiarach pod Warką i tu pobierał pierwsze nauki - w miejscowej szkółce parafialnej. Potem kształcił się w Teatyńskim Collegium Nobilium w Warszawie. W latach 1762-63 młody Kazimierz przebywał w Mitawie - w służbie na dworze Karola Krystiana Wettyna, księcia Kurlandii, syna króla polskiego Augusta III. To doświadczenia z tego okresu bardzo mocno zaważyły na postawach politycznych przyszłego konfederata barskiego.W odpowiedzi na coraz bardziej konfrontacyjną postawę władz rosyjskich wobec Rzeczypospolitej i zagrożenie ingerencją w jej wewnętrzne sprawy, 29 lutego 1768 roku w klasztorze karmelitów w Barze na Podolu spisany został akt konfederacji, zwanej od miejsca powołania „konfederacją barską”. Obok Michała Krasińskiego, brata biskupa kamienieckiego Adama, przywódcą ruchu był Józef Pułaski, ojciec Kazimierza, pełniący funkcję marszałka związku wojskowego i regimentarza generalnego konfederacji. A Kazimierz wraz z braćmi: Franciszkiem i Antonim, skupiwszy wokół siebie szlachtę, zaczęli organizować chorągwie i pułki konfederackie zdolne do prowadzenia wojny. Tak rozpoczęła się, mająca trwać prawie pięć lat, wojna polsko-rosyjska.Pułaski od początku przejawiał wielki talent wojskowy. 20 kwietnia 1768 rozbił wojska rosyjskie pod miejscowością Pohorełe. Przez dwa tygodnie bronił Berdyczowa, a wiosną 1769 - Okopów Świętej Trójcy nad Dniestrem. Do sierpnia 1769, do czasu objęcia funkcji marszałka konfederacji łomżyńskiej, oddziały Pułaskiego odniosły wiele zwycięstw nad wojskami rosyjskimi, m.in. pod Kukiełkami, Słonimem, Myszą, Dworcem i Nołczadzią. Największą sławę przyniosłamu heroiczna i zakończona sukcesem obrona Jasnej Góry w latach 1770/71.3 listopada 1771 doszło do porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po uwolnieniu król oskarżył konfederatów - w tym bezpodstawnie samego Pułaskiego - o królobójstwo. Skazany zaocznie za to przestępstwo na śmierć, musiał się Pułaski udać na emigrację. Przez kilka lat tułał się po Europie - przebywał w Niemczech, Turcji i Francji. W Paryżu, gdzie zatrzymał się trochę dłużej, poznał Benjamina Franklina – przedstawiciela Kongresu Amerykańskiego. Otrzymał od niego list polecający do Jerzego Waszyngtona, głównodowodzącego amerykańskimi siłami powstańczymi walczącymi przeciwko armii brytyjskiej na kontynencie amerykańskim. W liście Franklin napisał: „Hrabia Pułaski z Polski, oficer słynny w całej Europie z odwagi i postępowania swego podczas obrony wolności kraju, przeciwko tęgim potęgom: Rosji, Austrii i Prus, może przydać się w naszej służbie”.Do Ameryki przybył Pułaski w lipcu 1777 roku. I niezwłocznie przystąpił do organizowania powstańczej kawalerii. Walczył m.in. pod Germantown i Haddonfield,a w bitwie pod Brandywine wsławił się odważną szarżą, która zapobiegła klęsce powstańczej kawalerii i uratowała życie przyszłemu amerykańskiemu prezydentowi Jerzemu Waszyngtonowi. Niedługo po tym Pułaski został mianowany dowódcą amerykańskich lekkich dragonów w randze generała brygady. W 1778 stworzył słynny Legion Kawalerii, którym dowodził m.in. broniąc miasta Charleston. 9 października 1779 został ranny w bitwie pod Savannah i zmarł kilka dni później.11 października - dzień śmierci Kazimierza Pułaskiego od 1929 roku obchodzony jestw USA jako Pulaski Day. W 2009 roku na I Sesji 110 Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki Izba Reprezentantów i Senat nadały Kazimierzowi Pułaskiemu pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela USA. Rezolucję podpisał prezydent Barack Obama.
Napisz komentarz
Komentarze