Jest taka ulica w Radomiu

Ul. Aleksandra Sarnowicza na Idalinie. Między ul. Janiszpolską a Wiertniczą, prostopadła do ul. Jana Matejki.

Aleksander Sarnowicz, syn Juliana i Eligii z Majchrowskich, urodził się w Radomiu 10 stycznia 1878 roku. Ukończył gimnazjum w Radomiu. Od najmłodszych lat wykazywał duże zdolności plastyczne, więc wybór studiów wydawał się naturalny. W latach 1905-10 Sarnowicz studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego. Po studiach na dwa lata wyjechał do Francji. Podczas swoich podróży odwiedził m.in. Salzburg, potem zamieszkał w Kijowie. Po raz pierwszy swoje prace wystawił w 1912 r. w warszawskiej Zachęcie.

Do kraju wrócił po zakończeniu I wojny światowej, w 1918 r. 10 kwietnia 1919 wstąpił jako ochotnik do Legionów Polskich; służył w 7. Pułku Ułanów Lubelskich w stopniu wachmistrza. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej; w 1920 r. został ciężko ranny. Służąc w pułku wykonał wiele portretów rysunkowych towarzyszy broni, a także obrazów olejnych.

3 sierpnia 1921 r. Aleksander Sarnowicz ożenił się w Radomiu z Natalią Kazimierą Cichowską. Natalia zmarła 22 czerwca 1923, a wtedy Aleksander wyjechał na stałe do Mińska Mazowieckiego. Zamieszkał w koszarach 7. Pułku Ułanów jako malarz batalista.

Od 1921 r. aż do śmierci systematycznie i z dużym powodzeniem prezentował swoje obrazy w Zachęcie. W czasie wojny namalował kilka kompozycji batalistycznych, ale jego twórczość to przede wszystkim pejzaże, sceny z życia wsi i miasteczek czy studia zwierząt, zwłaszcza koni. Od lat dwudziestych w jego pracach często pojawiają się motywy tatrzańskie i portrety górali. W swoich pejzażach Sarnowicz wyraźnie nawiązuje do prac ulubionych malarzy: Józefa Chełmońskiego i Jana Stanisławskiego.

Aleksander Sarnowicz zmarł 6 maja 1938 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu bródnowskim. W czasach PRL jego obrazy zdobiły ściany polskich ambasad w Waszyngtonie i w Moskwie. Prace Sarnowicza znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie i Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu.

O nazwanie imieniem Aleksandra Sarnowicza jednej z ulic w jego rodzinnym mieście wnioskowali mieszkańcy. Do ich prośby rada miejska przychyliła się 26 października 2009 r.