
W K-1 ze względu na bezpieczeństwo uczestników i uatrakcyjnienie walki, wprowadzono kilka ograniczeń. Przede wszystkim zawodnicy K-1 mają zakaz walki w klinczu, która dla wielu osób jest po prostu nudna. Kolejny zakaz dotyczy zakazu uderzania łokciami oraz głową. Zawodnicy nie mogą uderzać przeciwnika w tył głowy, zakładać dźwigni, dusić, uderzać przeciwnika leżącego na ziemi lub odwróconego plecami. Co oczywiste, nie wolno wyprowadzać ciosów w krocze.
O wygranej decyduje sędzia ringowy oraz trzech sędziów punktowych. Aby wyłonić zwycięzcę, musi go wskazać co najmniej dwóch sędziów punktowych. Walka oceniona jest na podstawie liczby nokdaunów, stopnia obrażeń zadanych rywalowi oraz liczby celnych ciosów. Za każdą rundę walki zawodnicy otrzymują 10 punktów, z czego z tej puli odlicza się: 1 punkt, gdy sędzia uzna, że zawodnik przegrał rundę, 2 punkty za nokdaun, 3 punkty za dwa nokdauny, 1 lub 2 punkty za faule.

O zwycięstwie decyduje nokaut, w tym również techniczny oraz poddanie się. W zależności od regulaminu poszczególnych turniejów, pojedynek może zakończyć się również remisem.
Walki przeważnie odbywają się na ringu bokserskim lub na ringach o różnych kształtach, otoczonych siatką, czyli w tzw. klatce. Zawodnicy wychodząc do walki muszą posiadać ochraniacze na zęby oraz rękawice. Czasami dopuszcza się również ochraniacze na golenie i kolana.













