Ponieważ preferencje te nie przyniosły oczekiwanych skutków, w kwietniu 1938 roku sejm przyjął ustawę o ulgach inwestycyjnych. Wprowadzała ona system potrąceń z podatku kwot zainwestowanych w Centralnym Okręgu Przemysłowym. Tą samą ustawą rozszerzono także listę gałęzi przemysłu objętych preferencjami.
Z ulg i przywilejów, jaki dawał COP, postanowił skorzystać Marian Stefan Łuczyński, właściciel firmy obuwniczej z Warszawy. Jesienią 1938 roku przeniósł zakład do Radomia. Fabryka Mechaniczna Obuwia i Rymarnia została otwarta w nowo wybudowanym obiekcie przy ul. Miłej 17. Była to nowoczesna firma, która zatrudniała kilkaset osób. Produkowała obuwie głównie dla wojska. Początkowo funkcjonowała w systemie nakładczym, ale Łuczyński szybko przestawił się na produkcję mechaniczną.
Fabryka działała także w czasie okupacji hitlerowskiej. Po zakończeniu II wojny światowej znalazła się pod zarządem Zjednoczenia Przemysłu Skórzanego Okręgu Kieleckiego w Radomiu. Działała wtedy pod nazwą: Fabryka Mechanicznego Obuwia M. S. Łuczyński.
1 października 1947 roku, jako Zakład nr 3, weszła w skład Radomskich Zakładów Obuwia. W 1949 jej budynki i warsztaty przekazano powstającej Wytwórni Części Zamiennych.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
Napisz komentarz
Komentarze