Udała się do Paryża, gdzie dostała się do słynnego Les Ballets Russes Sergieja Diagilewa. Z zespołem tym tańczyła w Anglii, Holandii, Niemczech, Francji i Hiszpanii. Własną szkołę baletową prowadziła od końca lat dwudziestych, kiedy wróciła do Polski, do Warszawy. Nic więc dziwnego, że o takiej działalności zamarzyła, kiedy los po zakończeniu II wojny światowej rzucił ją do Radomia. Nie było łatwo, ale w połowie lipca 1945 roku otrzymała pismo z Ministerstwa Kultury i Sztuki. „Ministerstwo Kultury i Sztuki poleca Obywatelce zorganizować Szkołę Baletową w Radomiu”. Helena Stadnicka zorganizowała ją w swoim mieszkaniu – w kamienicy przy ul. Piłsudskiego 1. Sala do ćwiczeń zrobiona została z dwóch pokoi; wyburzono oddzielającą je ścianę. W takich warunkach taneczne szlify zdobywały w ciągu 18 lat setki dzieci i młodzieży.
https://www.cozadzien.pl/radom/spacerkiem-po-miescie-zjednoczenie-przemyslu-odlewniczego/91869
Szkoła prywatną pozostała do 1950 roku. 1 września 1950, zarządzeniem Ministerstwa Kultury i Sztuki, została przekształcona w Ognisko Choreograficzne. Cztery lata później władze miejskie nadały mu status Społecznego Ogniska Baletowego. SOB miała dwa wydziały. W jednym dzieci między piątym a 12. rokiem życia uczyły się rytmiki, w drugim – od 12 lat – podopieczni poznawali tajniki tańca klasycznego i ludowego. Ognisko organizowało także koncerty umuzykalniające.
Po otwarciu szkoły w 1945 ówczesna prasa radomska donosiła: „1 lipca p. Stadnicka, rutynowana profesorka tańca, otworzyła mając parę uczennic, szkołę rytmiki, plastyki, tańca klasycznego i scenicznego. Od tego czasu napływają ciągle nowe kandydatki, tak, że trzeba szukać większego lokalu na gwałt. W szkole ruch i gwarno, bo co dzień odbywają się ćwiczenia...”. Dopiero w latach 70. ognisko przeniosło się do niewiele większego lokalu – w kamienicy przy ul. Żeromskiego 4.
https://www.cozadzien.pl/radom/spacerkiem-po-miescie-zaklady-odlewniczo-metalurgiczne-brago/91654
Uczniem Heleny Stadnickiej, w latach 1946-48, był m.in. Zbigniew Strzałkowski (1929-93), pierwszy solista baletu Teatru Wielkiego w latach 1966-77, pedagog baletu i choreograf. Do ogniska baletowego uczęszczał także Tadeusz Zlamal (1932-2018) - wybitny polski tancerz i artysta malarz czeskiego pochodzenia, solista Opery Bałtyckiej (Zlamal w Radomiu chodził do szkoły średniej, a rysunku uczył go w swojej szkole Wacław Dobrowolski). Inny uczeń SOB - Henryk Szydłowski w późniejszych latach został przyjęty do Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”.
Społeczne Ognisko Baletowe, którym nieprzerwanie kierowała Helena Stadnicka, przestało istnieć ostatniego grudnia 1981 roku.
