Niedługo po założeniu towarzystwo w budynku przy ul. Długiej 18 (obecnie ul. Traugutta 51) otworzyło czteroklasową, koedukacyjną, Prywatną Szkołę Powszechną. Otrzymała imię marszałka Józefa Piłsudskiego, a w 1933 roku została przekształcona w placówkę sześcioklasową. Dwa lata później szkoła przeniosła się do willi Kulczyckiego przy ul. Piłsudskiego 12, a w 1939 – przy ul. Curie-Skłodowskiej 15. Pierwszym i jedynym kierownikiem placówki była Stefania Ettinger.
W 1930 roku z kolei Towarzystwo „Oświata” utworzyło Oddziały Żeńskie przy Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Tytusa Chałubińskiego. Rok później uczennice otrzymały od towarzystwa nowy budynek, wzniesiony przy ul. Narutowicza 11, u zbiegu z ul. Gimnazjalną (obecnie ul Chałubińskiego).
Poza tym towarzystwo organizowało rozmaite kursy dokształcające i półkolonie dla dzieci.
W listopadzie 1931 roku Tymczasowy Zarząd Miasta Radomia utworzył Miejski Uniwersytet Powszechny – instytucję, która organizowała wykłady z literatury, nauk społeczno-ekonomicznych, krajoznawstwa, historii czy nauk o Polsce współczesnej dla wszystkich zainteresowanych. Wkrótce po otwarciu uniwersytet przejęła Oświata. MUP nie doczekał się własnej siedziby – wykłady organizowano w sali konferencyjnej Radomskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, świetlicy Fabryki Broni i Resursie Rzemieślniczej, a nawet w fabryce amunicji w Skarżysku-Kamiennej. Prowadzili je głównie radomianie, znawcy danego tematu, m.in. Jan Ciach, Stanisław Bełżecki, Michał Małuja czy Władysław Paluszyński. Słuchacze powszechnego uniwersytetu mieli zagwarantowany dostęp do zbiorów Miejskiej Biblioteki Publicznej.
Towarzystwo „Oświata”, podobnie jak Miejski Uniwersytet Powszechny, zakończyło swoją działalność wraz z wybuchem II wojny światowej.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia. Nowe wydanie” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
Napisz komentarz
Komentarze