W diecezji sandomierskiej Instytut Wyższej Kultury Religijnej erygował – przy Diecezjalnym Instytucie Akcji Katolickiej - 20 października 1938 roku administrator apostolski ks. bp Jan Kanty Lorek. Na siedzibę wybrano Radom, a IWKR działalność rozpoczął w połowie listopada. Studia miały trwać trzy lata. Ich celem było systematyczne pogłębianie i uzupełnianie wiedzy religijnej wiernych. Instytut utrzymywał się z opłat od słuchaczy, z subwencji i dobrowolnych ofiar.
Wykłady odbywały się przy ul. Kilińskiego 15/17 – w Resursie Rzemieślniczej. Jego dyrektorem został ks. Henryk Gierycz (1887-1949) – urodzony w Radomiu w znanej rodzinie ziemiańskiej, doktor nauk przyrodniczych i prefekt szkół radomskich. Ks. Gierycz uczył w Instytucie historii religii. Ks. Józef Sznuro wykładał liturgię, ks. Wincenty Granat (1900-1979) – urodzony w Ćmielowie doktor filozofii i teologii, prefekt szkół powszechnych w Radomiu (rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach 1965-70) nauczał filozofii chrześcijańskiej, a ks. Leon Sobierajski (1883-1950) – urodzony w Sandomierzu prefekt w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Marii Gajl i II Gimnazjum Publicznym im. Tytusa Chałubińskiego – teologii dogmatycznej i fundamentalnej.
W pierwszym roku istnienia radomski IWKR miał ok. 200 słuchaczy legitymujących się średnim lub wyższym wykształceniem. Wojna przerwała jego działalność.
Instytut Wyższej Kultury Religijnej powołany został powołany ponownie w 1984 roku przez bpa Edwarda Materskiego. Istniał do 1995 roku.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
Napisz komentarz
Komentarze