Jest taka ulica: Witolda Hańskiego

Ul. Witolda Hańskiego - Józefów, prostopadła do ul. Barbary Borzym, równoległa do ul. Zacheusza Pawlaka

Witold Hański urodził się w 1925 roku w Gdańsku. Hańscy przenieśli się stamtąd do Bydgoszczy, a potem do Torunia. W czerwcu 1939 roku przyjechali do Radomia, gdzie ojciec Witolda – doktor praw objął posadę naczelnika biura prawnego Dyrekcji Kolei Państwowych. Szkołę średnią zaliczył na tajnych kompletach – w 1943 roku ukończył gimnazjum i liceum im. Jana Kochanowskiego. Po maturze wyjechał do Warszawy, by studiować medycynę – w istniejącej od marca 1941 roku szkole prof. Jana Zaorskiego – tajnym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Dzięki temu po wojnie, w 1945, został od razu przyjęty na drugi rok studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Już w czasie studiów pracował jako asystent, potem jako adiunkt. Studia skończył w 1950 roku. W tym samym roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych.

Dwa lata później Witold Hański otrzymał dwuletnie stypendium ministra zdrowia, pozwalające na specjalizację w zakresie histopatologii onkologicznej. Miało mu to pomóc w zorganizowaniu i poprowadzeniu w miejskim szpitalu w Radomiu pracowni anatomopatologicznej. Rok później uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie anatomii patologicznej, a niedługo później – specjalizację z histopatologii onkologicznej. W 1954 roku został doktorem nauk medycznych. Bardzo szybko zaczął organizować w Radomiu patomorfologię. Zalążkiem placówki było prosektorium, mieszczące się w tym czasie w budynku dawnej rogatki przy ul. Malczewskiego. Dzięki zabiegom Hańskiego zakład patomorfologii został przeniesiony do szpitala przy ul. Tochtermana. Doktor postarał się o nowoczesne urządzenia i wyposażenie zakładu, wyszkolił specjalistów i asystentów. Przeprowadzał tam również badania naukowe. Zakładem patomorfologii kierował do końca życia. Swoje wykształcenie i doświadczenie pogłębiał w Pradze, Lucernie i Zurychu.

Od 1960 dr Hański był konsultantem w zakresie patomorfologii – najpierw woj. kieleckiego, potem radomskiego. Prowadząc badania oraz wykłady i zajęcia dla studentów, uzyskał w 1982 stopień doktora habilitowanego, a za całokształt działalności i wielki dorobek naukowy (ponad 100 publikacji krajowych i zagranicznych) – a zwłaszcza za zasługi w nauczaniu patomorfologii i histopatologii nowotworów – przyznano mu w 1990 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. Został krajowym konsultantem w zakresie patomorfologii i kierownikiem zakładu diagnostyki w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego Lekarzy w Warszawie.

W latach sześćdziesiątych Witold Hański mocno angażował się w działalność Radomskiego Towarzystwa Naukowego; był wiceprezesem RTN i członkiem kolegium redakcyjnego. Opracowywał historię szpitalnictwa i rozwoju opieki medycznej w Radomiu i regionie radomskim. Był również członkiem zarządu oddziału wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego; jako kierownik naukowy zorganizował cztery zjazdy PTL na ziemi radomskiej. Był również członkiem- -założycielem Polskiego Towarzystwa Patologów oraz członkiem polskiego oddziału Międzynarodowej Akademii Patologii. W 1978 roku otrzymał nagrodę zespołową I stopnia; w 1982 – indywidualną za całokształt pracy naukowej. Przyznano mu także najwyższe odznaczenie RTN – medal Bene Meriti (1986) i członkostwo honorowe tej organizacji.

Zmarł w Radomiu w czerwcu 1992 roku. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.

24 listopada 1994 roku rada miejska nadała imię prof. Witolda Hańskiego jednej z ulic na Józefowie.