Stanisława Celińska wznowiła spektakl Bogdana Augustyniaka z 1984 roku. Poszerzono przy tym scenariusz, wykorzystując oprócz Księgi Hioba Pieśni i Treny Jana Kochanowskiego. Księga Hioba, Pieśni i Treny Kochanowskiego – złączone w jednym programie poetyckim wzmacniają się wzajemnie, tworząc wyrazisty obraz cierpienia jednostki, który jest nam wszystkim wspólny.
Forma monodramu doskonale obrazuje odczucie opuszczenia u człowieka, który zostaje sam z własnym cierpieniem i pytaniami - dlaczego?
Stanisława Maria Celińska-Mrowiec (ur. 29 kwietnia 1947 w Warszawie) zadebiutowała w teatrze w 1968 roku. Rok później ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Występowała w teatrach warszawskich: Współczesnym (1969-1974, 1981-1983), Nowym (1983-1988), Dramatycznym (1989-1990), Studio (od 1995) i Kwadrat, a także Teatrze Nowym w Poznaniu (1990-1991). Brała udział w programach muzycznych i spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. Obecnie pracuje na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie oraz Nowego Teatru w Warszawie.
Jest jedyną polską aktorką, która publicznie przyznała się do alkoholizmu. Grała w dziesiątkach filmów, jej charyzmatyczne role na długo zapadają w pamięć. Wymienić tu trzeba choćby Ninę w "Krajobrazie po bitwie" (1970 r.), Zosię w "Pannach z Wilka" (1979 r.), nauczycielkę Bożenę Lewicką w serialu "Alternatywy 4".
