Adam Myjak posiada niekwestionowany autorytet zarówno jako dojrzały rzeźbiarz, który z zadziwiającą konsekwencją, mimo nieuchronności czasu pozostaje wierny metodzie obrazowania, wypracowanej u progu artystycznej podróży; jak i wieloletni pedagog, który przebył wszystkie szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora zwyczajnego. Artysta stworzył wyjątkowy, łatwo rozpoznawalny język rzeźbiarskiej refleksji, dla której fundamentem stał się swoisty klasycyzm, jego młodzieńczy flirt z Nową Figuracją i nieustająca fascynacja mnogością sposobów obrazowania w dziedzinie rzeźby. Wiodącym tematem jego kreacji jest „ludzki pejzaż”, intymna przestrzeń skupiona wokół kondycji człowieka współczesnego, ponadczasowa prawda o nieuchronności przemijania, „egzystencjalny aromat” metafizycznych przeżyć odczuwany w skali jednostki, jak i w wymiarze uniwersalnym. Fascynują go tradycyjne, kameralne formy rzeźbiarskiego portretu, głowy, popiersia i majestatycznie kroczącej figury ludzkiej, które wraz z upływem czasu poddaje szerokiej gamie eksperymentów formalnych oraz medalierskie wypowiedzi plastyczne. Artysta jest także autorem licznych realizacji plenerowych i pomnikowych, jak i – rzadziej – rysownikiem, malarzem, scenografem.
W rzeźbie niezależnie od faktycznej skali działa formą monumentalną, zwartą i dostojną, pełną nieokreślonej wewnętrznej energii, czasem szalenie ekspresyjną, niemal drapieżną i niepokojącą, pełną niezbadanej tajemnicy innym razem kubizującą, zdecydowanie spokojniejszą, wręcz melancholijną. Szczególną uwagę przywiązuje do epidermy swoich prac. W ich powierzchnię wtapia zdeformowane, poddane wewnętrznemu wirowi impulsy, napięcia - rysy, wyraziste spękania, biologiczne niemal blizny, szczelinowe nacięcia, rozwarstwienia, rozedrgane chropowatości. Innym razem działa płynną, wypolerowaną, niemal lustrzaną powierzchnią z delikatnym laserunkiem. Niczym soczewka tworzywo nasiąka wówczas światłem, lśni, urzeka światłocieniem. W materiale odnajduje Myjak cały potencjał możliwości estetycznych i wyrazowych. Swoje prace realizuje w wielu różnych materiach, począwszy od stiuku polichromowanego i sztucznego kamienia, poprzez terakotę, granit, beton, po blachę cynkowa, brąz, czy coraz częściej obecne w ostatnich latach drewno, także polichromowane.
