Cztery lata później Bat’a otwiera sklepy w Niemczech, na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie. Firma jest ceniona za wysoką jakość produktów, a także za niespotykane do tej pory bogactwo wzorów. No i – co najważniejsze – jej wyroby są stosunkowo tanie. Marka staje się więc coraz bardziej popularna. W 1917 roku Bat’a, produkuje już ponad 2 mln par obuwia rocznie i zatrudnia 5 tys. pracowników. Wraz z rozwojem firmy wokół jej zakładów gromadzą się całe społeczności, dla których Bat’a otwiera sklepy, buduje mieszkania, szkoły i szpitale. Kiedy w 1931 zostaje wprowadzony system odpraw celnych, Bat’a decyduje się na budowę fabryk w Szwajcarii, Niemczech, Anglii, Francji, Jugosławii, Holandii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Polsce.
Polska Spółka Obuwia Bata S.A. została powołana do życia w 1929 roku w Krakowie. Jej kapitał akcyjny wynosił 3 mln zł. Trzy lata później powstały zakłady produkcyjne w Chełmku koło Chrzanowa; po wojnie znane jako Południowe Zakłady Obuwia (1947-1959), Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego „Chełmek” (1959-1990), Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego „Chełmek” S.A. (1991-2003), obecnie nie funkcjonują. To właśnie oddziałem Chełmka była fabryka w Radomiu. Uruchomiona została nieomal w przededniu wybuchu II wojny światowej - w maju 1939, produkcję rozpoczęła miesiąc później. Radomską Batę ulokowano na Glinicach – przy ul. Dolnej 10 (obecnie ul. Mazowieckiego), w budynku, gdzie wcześniej mieściła się Fabryka Mebli Giętych „Johann Kohn i S-ka”. Nazwę miała skomplikowaną: Polska Spółka Obuwia „Bata” S.A. w Krakowie, Fabryka w Chełmku, Oddział w Radomiu. Metodą przemysłową produkowała ok. 7 tys. par obuwia tygodniowo i była największym zakładem produkcyjnym w mieście.
We wrześniu 1939 firma zawiesiła produkcję, ale wznowiła ją już w grudniu, oczywiście pod zarządem niemieckim. Bata Schuh- und Leder Werke A. G. in Chelmek O/S Zweigfabrik Radom produkowała głównie na potrzeby niemieckiego wojska. W 1940 roku Niemcy zainstalowali w niej dodatkowe maszyny, które umożliwiły produkcję 210 tys. par obuwia miesięcznie. Pracowało w niej wówczas ok. 2,8 tys. osób.
Po wojnie, już w styczniu 1945, fabryka przeszła pod Tymczasowy Zarząd Państwowy. Produkcję mogła wznowić już w marcu, bo budynków Niemcy właściwie nie zdewastowali, a maszyny, które wywieźli do Chełmka i Crimmitschen w Saksonii zostały wkrótce zrewindykowane. Upaństwowiona 7 lipca 1947 weszła w skład Radomskich Zakładów Obuwia jako Fabryka Obuwia. Zakład nr 1. Później stała się częścią Radomskich Zakładów Przemysłu Skórzanego „Radoskór”.
Napisz komentarz
Komentarze