Jemioła pospolita (łac. Viscum album) jest półpasożytem, rośnie zazwyczaj na drzewach i pobiera od nich wodę i sole mineralne, ale sama ma ma zdolność prowadzenia fotosyntezy. Jemioła zbudowana jest z dość krótkich gałązek, przybiera kształt zbliżony do kulistego. Liście jemioły są zielone, czasem zielonożółte, skórzaste. Zimą jemioła jest obsypana owocami - białymi jagodami. Jemioła jest również rośliną leczniczą, jako surowiec zielarski wykorzystuje się liście i pędy. Odgrywała też ważną rolę w dawnych wierzeniach i obyczajach, rolę taką w kulturze zachowała także współcześnie.
Obecnie w domach podczas świąt Bożego Narodzenia i w Nowy Rok gałązki jemioły wieszane są w domach przy suficie lub nad drzwiami. Jemioła ma przynieść domowi i jego mieszkańcom szczęście i pomyślność w nadchodzącym roku. Zwyczaj ten narodził się w krajach nordyckich, gdzie jemioła zawieszona nad wejściem do domostwa promieniować miała na cały dom zgodą, miłością i szczęściem, miała też chronić przed złymi mocami.
Jedną z najbardziej znanych tradycji w czasie świąt Bożego Narodzenia jest zwyczaj całowania się pod jemiołą. Zwyczaj ten wywodzi się przypuszczalnie z XVII-wiecznej Anglii. Po każdym pocałunku mężczyzna zrywał z krzaku po jednym owocu. Wierzono, że gdy zerwie ostatni, otrzyma dar płodności. Wiąże się to z wierzeniem, że z powodu lepkości soku z owoców, uważano go za boskie nasienie.
Ludowe wierzenia mówią, że jemiołę można spalić po święcie Trzech Króli lub zasuszyć i przechować do następnych świąt Bożego Narodzenia. Dzięki temu miłość nie zniknie z czterech kątów, a rodzina będzie żyć w zgodzie, zdrowiu i szczęściu.
A wy zawieszacie jemiołę na święta?
