Jest taka ulica: Marcelego Karczemnego

Równoległa do ul. Witolda Lutosławskiego, prostopadła do ul. Warszawskiej

Muzyk, organista, jeden ze współorganizatorów i pierwszy dyrektor szkoły muzycznej w Radomiu, inicjator powołania Radomskiej Orkiestry Symfonicznej, radny Miejskiej Rady Narodowej.

Marceli Karczemny urodził się 19 kwietnia 1901 roku w Promnej koło Białobrzegów. W 1923 ukończył studia w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, w klasie organów prof. Mieczysława Surzyńskiego. W latach 1926 -39 pełnił obowiązki organisty i dyrygenta chóru katedralnego w Płocku, piastował również stanowisko dyrektora Szkoły Organistowskiej. Uczył gry organowej, harmonii, dyrygentury i prowadził szkolny chór. W znaczący sposób przyczynił się do rozwoju szkoły i osiągnięcia przez nią bardzo wysokiego poziomu nauczania. W latach 1926-28 i w 1939 roku był również wykładowcą śpiewu gregoriańskiego w płockim seminarium duchownym.

Karczemny prowadził aktywną działalność społeczną. Był wieloletnim członkiem Płockiego Towarzystwa Muzycznego; w latach 1932-39 wchodził w skład zarządu Towarzystwa, a przez kilka kadencji pełnił funkcję wiceprezesa. Udzielał się aktywnie jako dyrygent chórów stowarzyszenia; w latach 1933-35 sprawował funkcję kierownika i opiekuna artystycznego chóru mieszanego PTM, a w 1934 był dyrygentem i kierownikiem chóru męskiego PTM. Z myślą o podniesieniu poziomu chóru podjął się prowadzenia przy Płockim Towarzystwie Muzycznym lekcji śpiewu. Chór pod jego kierunkiem był bardzo ceniony i cieszył się dużą popularnością w środowisku.

W 1940 roku, z powodu trudnych warunków okupacyjnych, Karczemny zmuszony był opuścić Płock. Lata wojny spędził w Proszowicach koło Krakowa, gdzie pełnił obowiązki organisty w miejscowym kościele.

Zaraz po wojnie osiedlił się na stałe w Radomiu i jako organista natychmiast rozpoczął działalność na polu muzyki kościelnej. W latach 1946-50 był organistą kościoła św. Trójcy, a przez następne pięć lat kościoła garnizonowego. Założony przez niego już w 1945 roku Ludowy Instytut Muzyczny prowadził dwie szkoły: Niższą Szkołę Muzyczną i Szkołę Umuzykalniającą. Karczemny był w nich dyrektorem. 29 czerwca 1946 roku
Pomimo trudności lokalowych i braku dobrych instrument uczniom i nauczycielom udało się zorganizować pierwszy w historii szkoły popis. Tak o koncercie pisał wtedy „Dziennik Radomski”: „Dawno Radom nie widział tak wypełnionej publicznością sali jak w dniu popisu uczniowskiego. Objaw bardzo dodatni, świadczący o zrozumieniu społeczeństwa dla muzyki. Trzeba stwierdzić, że uczniowie wykazali doskonałe przygotowanie techniczne i muzyczne, co świadczy o dobrym kierunku i solidnej pracy zespołu nauczycielskiego. Słowa uznania należą się Dyrektorowi Marcelemu Karczemnemu, który swą energią, wytrwałością i zmysłem organizacyjnym potrafił w ciężkich warunkach stworzyć tak ważną dla naszego miasta placówkę”.

Obie szkoły zostały upaństwowione w 1952 roku; w ich miejsce powstała Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia. Marceli Karczemny został jej dyrektorem i funkcję tę pełnił do chwili przejścia na emeryturę w 1970. W szkole prowadził klasę organów, nauczał także teorii muzyki.

Zabiegał o kulturę i edukację muzyczną - w 1949 roku zorganizował Ognisko Muzyczne w Skarżysku-Kamiennej, w 1953 w Radomiu, a w 1954 w Pionkach. W 1959 zorganizował Społeczne Ognisko Muzyczne w Szydłowcu.

To z inicjatywy Karczemnego, w 1953, powstała Radomska Orkiestra Symfoniczna, a w 1961 średnia szkoła muzyczna, przekształcona później w Szkołę Muzyczną II stopnia. Był jej dyrektorem i wykładowcą przedmiotów teoretycznych – harmonii i kontrapunktu.

Marceli Karczemny był przez długie lata radnym Miejskiej Rady Narodowej, a od 1954 pełnił obowiązki przewodniczącego komisji kultury.

Za swoją działalność został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Marceli Karczemny zmarł 30 grudnia 1972 roku w Radomiu. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.