[gallery id=1489]
- O wartości dawnej łaźni świadczy umiejętne połączenie form historyzujących i stworzenie indywidualnej kompozycji architektonicznej z użyciem nowoczesnych materiałów – mówi Agnieszka Żukowska, rzecznik mazowieckiego konserwatora zabytków. - Stanowi również wyróżniający się element architektoniczno-przestrzenny w ukształtowanej historycznie zabudowie przedwojennego, nowoczesnego osiedla Planty. Jest materialnym dokumentem historii, związanym z ważnym okresem rozwoju Radomia, jako jednego z głównych ośrodków Centralnego Okręgu Przemysłowego. Poza tym, jest już jedynym obiektem historycznym w Radomiu o zaprojektowanej funkcji łaźni miejskiej. To wszystko zdecydowało o wpisaniu obiektu – z urzędu - do rejestru zabytków.
DLA PRACOWNIKÓW FABRYKI
Budynek ma reprezentacyjną elewację zachodnią i wschodnią oraz oryginalną więźbę dachową płatwiowo-krokwiową (płatwie to belki poziome). Zachował się także oryginalny układ wnętrz i dekoracyjne ryzality, żelbetowe schody zewnętrzne i żelbetowe schody wewnętrzne z ażurowymi, stalowymi balustradami. - Łaźnię wzniesiono w stylistyce nawiązującej do architektury dworkowej, charakterystycznej m.in. dla inwestycji państwowych okresu międzywojennego – tłumaczy Agnieszka Żukowska.
Przypomnijmy: łaźnię na osiedlu wybudowano dla pracowników Fabryki Broni wraz z pozostałymi obiektami, które miały służyć ich wygodzie i rozrywce: żłobkiem, stadionem, szpitalem, kasynem (domem kultury). Rozpoczęto jej wznoszenie prawdopodobnie w 1924 roku, a była gotowa w kwietniu 1926. Po II wojnie światowej obiekt stał się własnością następcy Fabryki Broni, czyli Zakładów Metalowych im. Gen. Waltera. Przez jakiś czas pełnił jeszcze swoją pierwotną funkcję, potem przeznaczono go na internat dla młodzieży. Następnie był siedzibą Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej; w piwnicach urządzono strzelnicę sportową.
OD DAWNA NA SPRZEDAŻ
Pod koniec lat 90. XX wieku dawną łaźnię, nieużytkowaną, przejęły za długi Wodociągi Miejskie. Dla miejskiej spółki była to najwyraźniej lokata kapitału, bo nic ani z budynkiem, ani w budynku nie robiła. W 2007 roku opuszczony budynek Wodociągi Miejskie sprzedały za 650 tys. zł radomskiej firmie A-Z Bud. Ta także nie zagospodarowała nieruchomości. Niszczejący obiekt w 2011 przejęła warszawska firma Villa Palladio. W ramach projektu Villa Valmarana spółka zamierzała zająć się „renowacją, restrukturyzacją i komercjalizacją” nieruchomości. „Chcemy, aby budynek będący jedną z pereł architektury Radomia i świadkiem gospodarczego rozkwitu miasta w okresie międzywojennym, odzyskał dawną świetność i na nowo stał się jego ozdobą. Plany restrukturyzacji przewidują przeznaczenie budynku na cele biurowe lub handlowo-usługowe” – nadal czytamy na stronie Villa Palladio. Na dawnej łaźni natomiast wisi baner – od dość dawna - „sprzedam”.
