Konstanty Anastazy Józef Luboński urodził się w 1833 roku w Siennie, w rodzinie szlacheckiej. W Radomiu ukończył gimnazjum gubernialne i z tym miastem związał swoje życie. Włączał się w działalność wielu stowarzyszeń i instytucji, także dobroczynnych.
30 marca 1861 roku - po tym jak młodzi radomianie urządzili wieczór „kociej muzyki” pod oknami domów urzędników, którzy zbyt gorliwie służyli władzom carskim - kupcy i zamożni radomianie postanowili powołać Delegację Miasta Radomia – dla utrzymania porządku w mieście. W jej skład wszedł i Konstanty Luboński. Delegacja wydała odezwę do mieszkańców miasta, z której wynikało, że powołana została z woli społeczeństwa i za zgodą władzy. Nawoływała do zaniechania gwałtownych wystąpień i, odwołując się do honoru i cierpliwości ludności, obiecywała reformy z rąk monarchy. Zachęcała do jedności i zgody, miłości i przebaczenia nawet błędów współbraci. Wyraźnie przeciwstawiała się wystąpieniom rewolucyjnym, proponując w zamian oczekiwanie na wyroki losu. Ponieważ stanęła na stanowisku, że z zaborcą należy współpracować, nie cieszyła się wielka popularnością wśród radomian i po kilku tygodniach została rozwiązana.
W 1867 roku Konstanty Luboński zajął się organizowaniem działalności Resursy Obywatelskiej; został w niej bibliotekarzem i członkiem jej władz. Prezes Towarzystwa Wzajemnego Kredytu i Radomskiego Towarzystwa Dobroczynności. Sędzia pokoju i kontroler w tzw. sklepie ubogich, z którego dochód przeznaczano na cele dobroczynne i pomoc dla szpitala. Członek, a potem sekretarz Rady Opiekuńczej. Pracował także w komitecie budowy tzw. nowego kościoła, czyli dzisiejszej katedry.
Członek dozoru kościelnego. W latach 1889-1891 nadzorował pomiar cmentarza przy obecnej ul. Limanowskiego, sporządzenie planu regulacyjnego i uporządkowanie terenu. Nekropolię podzielono wtedy na trzy części: A, B i C, wytyczono kwatery i ulice. Jednocześnie przeprowadzone zostały roboty niwelacyjne i ogrodnicze. To właśnie Konstanty Luboński sporządził pierwszą inwentaryzację nagrobków w najstarszej części cmentarza. Wszystkie dające się odczytać, czyli ok. 1600, wpisał do specjalnie założonej księgi, którą złożono w kancelarii parafialnej. Luboński był również autorem monografii cmentarza, opublikowanej w „Gazecie Radomskiej” w 1891 roku. Wynika z niej, że od czasu założenia nekropolii w 1812 roku do lat 90. XIX wieku pochowano tu ponad 40 tys. zmarłych.
Konstanty Luboński ożenił się w 1864 roku w Warszawie. Miał dwóch synów – Karola i Jana.
Zmarł po długiej chorobie 19 sierpnia 1899 roku w Radomiu, został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.
Napisz komentarz
Komentarze