Co to jest dogoterapia?
To jedna z metod rehabilitacji, w której odpowiednio przeszkolony pies wspomaga terapeutę w wieloprofilowym usprawnianiu dzieci i dorosłych, a także pomaga osobom starszym czy zagubionym w zachowaniu lub wręcz w nawiązaniu kontaktu ze światem zewnętrznym. W 1964 r. dogoterapię zapoczątkował amerykański psychiatra dziecięcy Borys Levinson. W naszym kraju jest obecna od 1987 r. dzięki Marii Czerwińskiej.
Jak to się stało, że zajął się Pan dogoterapią?- Sytuacja rodzinna mnie do tego zmotywowała. Mam bratanka z dziecięcym porażeniem mózgowym z niedowładem kończyn, moja siostrzenica jest sparaliżowana. W 2008 r. zapisałem się na kurs dogoterapii organizowany przez Fundację CZE-NE-KA z Warszawy. Poza tym miałem psa, który od początku był wyjątkowym, łagodnym i szukającym kontaktu zwierzęciem. Jego wygląd sprawiał, że przechodnie zatrzymywali się, głaskali, przytulali. I tak zostało do dzisiaj.
Czy posiadanie psa przewodnika jest formą dogoterapii?
Pies przewodnik ma zupełnie inną rolę, ale każdy kontakt ze zwierzakiem będzie formą dogoterapii. Jeżeli człowiek ma pod opieką psa, chodzi z nim na spacery, opiekuje się nim, głaszcze, bawi się, to sam poprawia kondycję fizyczną i zacieśnia więzi z psem. Jego pupil odwdzięczmy mu się przywiązaniem, zaufaniem, przyjaźnią. To połączenie przyjemnego z pożytecznym.
Jakie psy są wykorzystywane do dogoterapii?
Nie ma szczególnych ras wyznaczonych do dogoterapii, ale predysponowane są przede wszystkim golden retrievery, labradory, malamuty, husky. To głównie rasy pracujące, niestróżujące, nieagresywne. Pies-terapeuta, powinien posiadać rodowód i pochodzić ze sprawdzonej hodowli. Od urodzenia powinien mieć ścisły kontakt z człowiekiem. Następnie musi przejść szkolenie. To podstawowe trwa około roku, ale generalnie psa szkoli się przez całe życie. Pies musi być posłuszny, zdrowy, kontrolowany przez weterynarza, czysty, zadbany, pewny siebie, akceptujący obcych, lubiący pieszczoty i chętny do współpracy. Trzeba mu stworzyć warunki do tego, by oswoił się z człowiekiem niepełnosprawnym, dzieckiem, różnymi sytuacjami i miejscami np. szpitalem, przedszkolem, autobusem. Dogoterapeuta musi znać na wylot swojego psa.
W jakich schorzeniach wykorzystuje się terapię poprzez kontakt z psem?
Przede wszystkim w rehabilitacji dzieci z porażeniem mózgowym, z zespołem Downa, niedowładami, przykurczami, problemami psychicznymi.
W jaki sposób pies
terapeuta pomaga człowiekowi?Dzięki dogoterapii człowiek przełamuje barierę lęku w kontakcie z psem, akceptuje jego obecność, wykształca w sobie pozytywne emocje, pies pobudza jego zmysły dotyku czy wzroku. Pies koncentruje uwagę. Poprzez kontakt z czworonogiem człowiek podejmuje różne formy aktywności ruchowej. Pies przynosi radość, wywołuje uśmiech, rozwija kontakty społeczne, sprawia, że człowiek zapomina o swoich problemach, staje się pewniejszy siebie i łatwiej przechodzi przez samotność, chorobę czy depresję. Pies akceptuje człowieka, nie zabrania, nie ocenia, jest cierpliwy, nie poprawia.
Jak długo powinna trwać dogoterapia, by przynosiła wymierny efekt?
To kwestia indywidualna uwarunkowana głównie intensywnością zajęć. To zależy również od nastawienia dziecka, jak również rodziców dzieci.
Jak wyglądają zajęcia dogoterapeutyczne?
Przed zajęciami pies musi być zrelaksowany, po lekkim spacerze, odrobinkę niedokarmiony, by chętniej odbierał nagrody od dzieci. Zajęcia odbywają się w grupach w zależności od możliwości placówki. Najpierw maluchy witają się z psem. Potem wykonują ćwiczenia, np. dziecko przechodzi przez ławeczkę, a na jej końcu czeka pies. On motywuje dziecko do przejścia. Maluch niesie psu nagrodę, więc ten cierpliwie czeka. Podajemy dziecku z przykurczem dłoni smakołyk, by pies nosem otworzył dziecku dłoń. Dostosowuję zajęcia do możliwości dzieci. Na zakończenie robimy ćwiczenia relaksacyjne. Zajęcia trwają ok. 40 minut, bo pies może tyle jednorazowo pracować. Potem powinniśmy mu zapewnić relaks i odpoczynek.
Czy wszyscy mogą brać udział w zajęciach dogoterapeutycznych?
Osoby uczulone na sierść psa, nie mogą w nich uczestniczyć. Ci, którzy są zbyt agresywni, mogą obserwować zajęcia do momentu zmiany swojego zachowania.
Czy rodziny z małymi dziećmi powinni mieć psy?
Tak. Pies wykształca w dziecku mnóstwo emocji, pomocnych w życiu dorosłym. Uczy odpowiedzialności, opiekuńczości, budzi empatię. To można wypracować w kontakcie z psem. To szkoła życia. Pies nie stanowi zagrożenia dla dziecka. On oddaje się cały w kontakcie z człowiekiem. Kiedy dziecko jest małe, rodzic powinien uczestniczyć w tych kontaktach, kontrolować je, uczyć właściwych zachowań. Należy przekazać dziecku, jak ma opiekować się swoim pupilem, by mu nie zrobił krzywdy.
By zostać dogoterapeutą trzeba...
Mieć pasje, lubić zwierzęta, lubić ludzi, chcieć im pomagać.
GALERIA ZDJĘĆ PONIŻEJ.
