Odeszli od nas... (cz.II)

MARCIN WICHA

Znany i ceniony grafik, eseista, autor książek dla dzieci i dorosłych. Laureat Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza.

Urodził się w 1972 roku w Warszawie. Projektował okładki książek, czasopism, plakaty i znaki graficzne. Był autorem komentarzy rysunkowych w „Tygodniku Powszechnym”. Współpracował z „Charakterami” i „Gazetą Wyborczą”. Felietonista „Pisma. Magazyn opinii”. Debiutem książkowym stała się w 2011 roku publikacja dla dzieci „Klara. Proszę tego nie czytać”. Współwłaściciel firmy projektowej Frycz i Wicha.
Laureat Paszportu „Polityki” za rok 2017 w kategorii: literatura i nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2018 w kategorii: esej za książkę „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”. Za tę samą książkę otrzymał Nagrodę Literacką „Nike”, Nagrodę Literacką Nike Czytelników i Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza. W 2022 nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę „Kierunek zwiedzania”; za ten tytuł otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Siemka.
Marcin Wicha zmarł 24 stycznia roku. Miał 53 lata.

RAFAŁ NATORSKI

Znany radomski dziennikarz, dziennikarz Bezpłatnego Tygodnika „7 Dni”, redaktor naczelny portalu CoZaDzień.pl.

Radomianin, urodzony 20 lutego 1973 roku. Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu, ukończył dziennikarstwo i nauki polityczne na Uniwersytecie Warszawskim. Przed laty związany był z radomskim oddziałem „Gazety Wyborczej” i „Życiem Warszawy”. Pamiętają go zapewne i nasi czytelnicy, bo Rafał był także dziennikarzem Bezpłatnego Tygodnika „7 Dni”. Redaktor naczelny portalu CoZaDzień.pl i magazynu „Salt & Pepper”. Od 2013 roku razem z żoną Ewą prowadził własną działalność gospodarczą – pisał m.in. dla Wirtualnej Polski, „Medical Tribune” i „Świata Lekarza”. Uwielbiał czytać, podróżować, interesował się kinem, sportem, historią i polityką.
Rafał Natorski przegrał walkę z chorobą nowotworową 26 lutego. Miał 52 lata. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.

ANDRZEJ LEWIŃSKI

Wieloletni wykładowca Uniwersytetu Radomskiego, doradca ministra gospodarki.

Urodził się 2 września 1953 roku. W 1977 ukończył studia wyższe na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej i rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Transportu PW. Po obronie pracy doktorskiej rozpoczął pracę na Wydziale Transportu Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu (obecnie Uniwersytet Radomski). W roku 2001 obronił na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej rozprawę habilitacyjną. W lutym 2013 otrzymał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł profesora nauk technicznych.
Prodziekana Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej (1993-1999), wieloletni kierownik Zakładu Elektroniki i Diagnostyki na Wydziale Transportu i Elektrotechniki PR. W latach 2001-2009 dziekan Wydziału Nauk Informatycznych WSB w Radomiu, w latach 1999-2001 doradca ministra gospodarki.
Prof. dr hab. inż. Andrzej Lewiński był autorem i współautorem autorskich monografii, skryptów akademickich, ekspertyz, opinii oraz kilkuset publikacji naukowych. Członek Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem Zasłużony dla Transportu RP, Srebrnym Krzyżem Zasługi i Złotym Medalem za Długoletnią Służbę.
Prof. Andrzej Lewiński zmarł 27 lutego. Miał 72 lata .Został pochowany na cmentarzu na Firleju.

WŁODZIMIERZ PUJANEK

Dyrektor Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu.

Urodził się 5 lipca 1958 roku w Stalowej Woli. Absolwent radomskiego Technikum Energetycznego i Wydziału Mechanicznego Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego, a także Podyplomowego Studium Muzealniczego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1978-1987 pracował w Elektrowni Kozienice, a w latach 1987-1996 był kierownikiem inwestycji w Elektrociepłowni „Radom”. Prezes Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, a potem zastępca prezesa Spółdzielni Mieszkaniowej „Południe”. 15 września 2006 roku Włodzimierz Pujanek został zastępcą dyrektora ds. technicznych Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu. 23 grudnia 2008 roku Zarząd Województwa Mazowieckiego powierzył mu stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora, a 29 listopada 2011 roku - dyrektora tej instytucji. Funkcję tę pełnił do chwili śmierci, jeszcze w piątek, 28 lutego był normalnie w pracy.
W latach 2010-2014 Włodzimierz Pujanek przeprowadził główną inwestycję polegającą na adaptacji dawnej radomskiej elektrociepłowni na Centrum Sztuki Współczesnej.
Włodzimierz Pujanek zmarł nagle 28 lutego. Miał 66 lat. Został pochowany na cmentarzu w Kozienicach.

KRYSTYNA BANKIEWICZ

Lekarz medycyny, wybitna specjalistka w zakresie reumatologii.

W Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym pracowała od 1 października 1971 do 30 kwietnia 1992 roku. Zaczynała jako starszy asystent na oddziale reumatologii, a w 1978 objęła stanowisko zastępcy ordynatora. W 1987 została ordynatorem tego oddziału. Od 1993 do 1998 roku pracowała w Wojewódzkiej Przychodni Reumatologicznej.
Była wybitnym specjalistą w zakresie reumatologii i chorób wewnętrznych. Swoją wiedzę teoretyczną potrafiła skutecznie stosować w codziennej pracy na oddziale. Wyjątkowo troskliwie i serdecznie traktowała każdego chorego. Była sumienna i pracowita.
Krystyna Bankiewicz zmarła 1 marca. Miała 94 lata. Została pochowana na cmentarzu w Skrzynnie.

BOŻENNA BARTLEWICZ, z domu WINCZEWSKA

Polonistka, strażniczka pamięci o członkach rodziny Winczewskich, straconych przez Niemców w publicznych egzekucjach w 1942 roku.

Urodziła się 12 grudnia 1941 w Radomiu. Córka Anny i Henryka Winczewskich. W konspirację zaangażowana była cała rodzina. W październiku 1942 roku niemal cała rodzina została aresztowana przez gestapo. Między 12 a 15 października Niemcy zamordowali 11 członków rodziny.
Absolwentka polonistki, przez wiele lat pracowała jako nauczycielka w radomskich liceach. Na emeryturze poświęciła się zachowaniu od zapomnienia historii publicznych egzekucji w Radomiu. Organizowała spotkania, odczyty i prelekcje, dzieląc się swoją wiedzą i wspomnieniami, zwłaszcza z młodzieżą.
Bożena Bartlewicz zmarła 5 marca. Miała 84 lata.

Płk ZDZISŁAW SKORŻA

Funkcjonariusz polskich służb specjalnych, były zastępca Szefa Urzędu Ochrony Państwa i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Urodził się 29 stycznia 1958 roku w Radomiu. W 1984 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W latach 1993-1998 zastępca szefa Urzędu Ochrony Państwa, w latach 2002-2006 dyrektor delegatury ABW w Radomiu, w latach 2007-2012 zastępca szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
W czasie służby zajmował się m.in. zagadnieniami związanymi z ochroną kontrwywiadowczą kraju. Poza służbą w UOP i ABW pełnił m.in. funkcje: doradcy ds. bezpieczeństwa prezesa Rady Ministrów (1993 r.), doradcy ds. bezpieczeństwa marszałka województwa mazowieckiego (1999-2002) oraz doradcy sejmowej komisji do spraw służb specjalnych (2006-2007).
Odznaczony srebrnym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju oraz Odznaką Honorową im. gen. Stefana Roweckiego „Grota” za działanie na rzecz bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego.
Zmarł 9 kwietnia. Miał 67 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.