Pomysły na przystrojenie iglastego drzewka są przeróżne. Jedni decydują się na stonowane i jednakowe kolory, inni wręcz przeciwnie. Są też tacy, którzy wybierają ręcznie robione ozdoby. W tym roku poprosiliśmy żebyście podzielili się zdjęciami Waszych choinek. Wszystkim, którzy zechcieli się pochwalić swoim świątecznym drzewkiem serdecznie dziękujemy. Wasze choinki są zachwycające i niepowtarzalne.
Krótka historia tradycji ubierania choinki
Najstarsze informacje o choince - iglastym drzewku przyozdabianym na Boże Narodzenie rajskimi jabłuszkami, orzechami i ozdobami z papieru pochodzą z XV-i XVI-wiecznych kazań wygłaszanych w kościołach Alzacji (pogranicza Niemiec i Francji). Wbrew pozorom nie były to pochwały, zwyczaj protestanccy duchowni potępiali jako pogański. W 1604 r. teolog Dannhauer strofował z ambony, że „wśród różnych głupstw świątecznych jest także choinka”. Jednak zwyczaj dekorowania choinki nie poddał się krytyce.
Nieco później obyczaj ubierania drzewka przejął Kościół katolicki, rozpowszechniając go w krajach Europy Północnej i Środkowej. W XIX w. choinka triumfalnie wkroczyła do domów Anglików i Francuzów, a potem do mieszkańców Europy Południowej. I stała się najbardziej rozpoznawanym symbolem Bożego Narodzenia.
Jabłka na choince były przypomnieniem grzechu pierworodnego, a także symbolem płodności. Świeczki z kolei symbolizowały Światłość świata, czyli Chrystusa; były też związane z kultem zmarłych. Początkowo świece zapalano na drzewku właśnie dla nich. W zależności od regionu na choinkach zawieszano różne ozdoby. Oprócz jabłek i orzechów pojawiły się też ciastka i suszone owoce, a także ozdoby własnoręcznie wykonane z papieru i słomy.
Do Polski zwyczaj ubierania choinki (zwykle w Wigilię) przywędrował na przełomie XVIII i XIX w. W zaborze pruskim propagowali go pruscy żołnierze i urzędnicy. Początkowo choinka przyjęła się tylko wśród arystokracji, potem obyczaj przejęła szlachta i mieszczaństwo, a najpóźniej mieszkańcy wsi. W niektórych regionach południowej Polski choinki pojawiły się dopiero po II wojnie światowej. Zwyczajowo zielone drzewko stało przynajmniej do Trzech Króli, a najczęściej do Matki Boskiej Gromnicznej.
