Wszystkie prace odnoszą się w różnoraki sposób do tematu przestrzeni w rzeźbie, podejmując rozważania rzeźbiarskie dotyczące doboru środków wyrazu artystycznego, które w szczególny sposób wywołują potrzebę i ciekawość oglądania pracy dookoła, tj. bogactwo relacji jej form, lewitowanie optyczne pewnych elementów czy wrażenie ruchu lub braku równowagi rzeźby. Artysta pojmuje rzeźbę jako szczególne ciało w przestrzeni, kolejny niezaprzeczalnie oryginalny model w świecie. Widzi rzeźbę jako konstrukcje wobec której możemy się poruszać, doświadczać i komunikować.
- Każdy swój obiekt widzę jako organizm, w którym zasadą jest współzależność jego elementów względem siebie i względem przestrzeni. Badana przeze mnie zależność tworzy złożoną strukturę. Nie powstała ona samoistnie, lecz w efekcie skomplikowanego procesu przeobrażania się form. Towarzyszy jej logika i taktyka, a niejednokrotnie opiera się ona na segregacji elementów w miejscu powstawania nowych zespołów cech. Z tego względu wiedza o właściwościach relacji w naturze, kosmosie i życiu jest dla mnie kluczowa, gdyż bezpośrednio przekłada się na wiedzę o właściwościach relacji w rzeźbie. Pojawiające się w moich pracach elementy geometryczne i organiczne tworzą, tak myślę, „cielesność” rzeźby z jej własnym rytmem życia - tłumaczy Piotr Twardowski.
Piotr Twardowski urodzony w 1972 roku jest absolwentem Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W trakcie studiów odbył półroczne stypendium na Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze (Niemcy) w pracowni Prof. Tima Scotta. W 2000 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Mariana Koniecznego. Był stypendystą Miasta Krakowa i Ministra Kultury i Sztuki. Od 2000 jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym macierzystego wydziału. W roku 2009 uzyskał stopień doktora sztuk plastycznych, obecnie jest adiunktem na ASP w Krakowie. Jest laureatem wielu nagród, swoje prace prezentował na wielu wystawach w kraju i za granicą.
