Rok 1966 przyniósł kolejną reformę w radomskiej komunikacji. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej zatwierdziło podział linii nr 13 (do Jedlińska) i 14 (do Skaryszewa) na strefy taryfowe – wraz z odległością od miasta, rosła cena biletu. Podwyższono także kary za jazdę bez ważnego biletu.
W maju – by uporządkować numerację autobusów – linię 13 oznaczono literą A, linię nr 14 – literą B. Powstała też linia pospieszna E na Podkanów (dziś Potkanów). Linia 16 została linią 13, a 17 zamieniono na 14. Tym samym w Radomiu funkcjonowało 15 linii miejskich normalnych i 5 miejskich pospiesznych.
RADOM PRZODUJĄCY
We wrześniu w Radomiu odbył się XI Krajowy Zjazd Komunikacji Miejskiej. Do naszego miasta przyjechało około 400 delegatów, w tym 50 zagranicznych. MPK otrzymało 8 mln zł, m.in. na wybudowanie nowych kanałów i uporządkowanie przedsiębiorstwa. MPK zaczęło – jako pierwsze w kraju – budować radiową łączność pomiędzy autobusami a dyspozytorem. Jako pierwszy Radom wprowadził także oznakowanie przystanków zgodnie z konwencją międzynarodową – krawężniki pomalowane w biało- żółtą szachownice.
Tuż przed zjazdem do Radomia trafiło z Węgier 11 nowych ikarusów, które woziły delegatów. Po zakończeniu obrad radomskie MPK przekazało wozy... do Łodzi, w zamian za 11 autobusów marki Jelcz - chodziło o to, żeby w Radomiu był jednolity tabor.Rok 1967 rok przyniósł podwyżkę cen biletów autobusowych. Co ciekawe, bilety miesięczne zaczęto wydawać tyko osobom zamieszkującym minimum półtora kilometra od miejsca pracy – chodziło o to, żeby ci, którzy mieli blisko do pracy, szli pieszo i nie zajmowali miejsca w autobusie.
Na prawie rok zamknięty został ruch przez wiadukt na ul. Słowackiego. Autobusy linii 1,2,4,13,14 i B kursowały objazdami. Tworzyły się korki, zwłaszcza na przejeździe kolejowym na ul. Lubelskiej. Po kilku tygodniach trasy objazdów zmieniono tak, że ruch został udrożniony.
W 1968 roku MPK dysponowało 111 autobusami, obsługującymi 21 linii o długości 190 km. W sierpniu powstała nowa linia C – jej autobusy kursowały z ul. Reja do Marianowic w gminie Zakrzew.
W 1969 roku przypadło 15-lecie funkcjonowania komunikacji miejskiej w Radomiu. Podczas uroczystej akademii przekazano dla radomskiego MPK sztandar, władze miasta przyznały pracownikom odznaki Wzorowego Kierowcy, a najlepszy kierowca przedsiębiorstwa Bronisław Karpowicz otrzymał odznakę „Za zasługi dla Kielecczyzny”.
KONTROLERZY OCHOTNICY I POŻEGNANIE Z KONDUKTORKAMI
W 1970 roku wedle szacunków MPK, najbardziej opłacalną linią okazała się 7. Nieźle było też na linii 3,4,8 i 11. Za to straty przynosiła 10 i 12. Linię 12 postanowiono zlikwidować. W autobusach zaczęli funkcjonować tzw. społeczni kontrolerzy. Ochotnicy (bez mundurów) mogli sprawdzać bilety i wystawiać mandaty, a za swoją pracę dostawali bezpłatne bilety na wszystkie linie MPK.
W 1971 roku do Radomia trafiły pierwsze - z obiecanych 20 – autobusy marki Ikarus 556, mogące zabierać po 100 pasażerów – były to największe wtedy pojazdy MPK.Pod koniec roku wprowadzono ważną zmianę, o której dyskutowano od kilku lat – samoobsługę biletową. Sprzedaż jednorazowych biletów uruchomiono w kioskach „Ruchu”, a autobusy wyposażono w kasowniki. Oznaczało to zwolnienie 190 konduktorek. Tylko 50 z nich zostało w MPK jako kontrolerki. Pozostałym zaproponowano przeniesienie m.in. do Państwowej Komunikacji Samochodowej czy chałupnictwa spółdzielczego.
A pasażerowie w pierwszych dniach funkcjonowania nowego systemu... zepsuli 40 kasowników. Z czasem przyzwyczaili się do nowinek.
