Jest 2012 rok, zima, a dokładnie 13 grudnia. Przed siedzibą radomskich struktur SLD manifestuje Młodzież Wszechpolska. Narodowcy mieli jeden postulat. Delegalizację sojuszu. Mimo mroźnej pogody zgromadzona młodzież nie poddawała się. Tańcem, śpiewem i żywym ogniem dodawali sobie otuchy w walce. Spektakl, jaki można było wtedy zobaczyć, był wyjątkowy.
A zaczęło się od hymnu. No, może nie całego, ale od pierwszej jego zwrotki. – My na meczach tylko pierwszą śpiewamy – powiedział wtedy znajomej dziennikarce jeden z manifestantów. Później śpiewy były inne. Walcząc z SLD młodzież wyśpiewała tradycyjne już „Kto nie skacze ten za Tuskiem hop, hop, hop”, w rozpalonym w misce ognisku spalono flagę Platformy Obywatelskiej, „Gazetę Wyborczą”, książkę o elektryczności i akustyce sal (dobrze to pamiętam, gdyż zrobiłem jej zdjęcie, zanim zajęła się ogniem). Brakowało tylko jednego – wspólnego pieczenia kiełbasek. I mimo wykrzykiwania haseł „Precz z komuną”, „Raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę”, „Znajdzie się pała na dupę generała” oraz znanego wszystkim „A na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści”, nie spodziewałem się, że postulat Młodzieży Wszechpolskiej przynajmniej lokalnie zostanie zrealizowany. No, może nie dosłownie zrealizowany, bo SLD nie zostało zdelegalizowane, ale został odwołany zarząd i Rada Miejska SLD w Radomiu. I choć lokalni działacze partii nie składają broni, wszystko wskazuje na to, że w centrali partii nic nie wskórają.
O co zatem poszło, dlaczego zostali odwołani? Wstąpienie dużej części lokalnych działaczy do stowarzyszenia Inicjatywa Polska Barbary Nowackiej. Taka jest przynajmniej oficjalna wersja Leszka Rejmera, wiceprzewodniczącego Mazowieckiej Rady Wojewódzkiej SLD, który wnioskował o rozwiązanie lokalnych struktur partii. Ruch ten się udał i SLD w Radomiu zaorało... Przepraszam - rozwiązało się samo. Jedna rzecz mnie jednak dziwi. Rozumiejąc rozgoryczenie lokalnych działaczy, zwłaszcza po ostatnich wyborach samorządowych, gdy do rady miejskiej nie udało się wprowadzić ani jednego kandydata, to nie mogę zrozumieć, w jaki sposób chcą tworzyć jakąkolwiek alternatywę względem PiS-u. Bo nie ma co się oszukiwać – w Prawie i Sprawiedliwości jest jeden lider, który ma własny pomysł na rządzenie (nieważne, czy się z tym pomysłem zgadzamy, czy też nie, nikt nie zaprzeczy, że on jest). Po drugiej stronie sceny politycznej zamiast zjednoczenia możemy jedynie zaobserwować bezkrólewie i coraz większe rozczłonkowanie. Jedni wiernie poprą PO, wkurzeni na dwubiegunowy PO-PiS, może zagłosują na Nowoczesną lub Kukiza. Na lewicy opcji jest mnóstwo: konające SLD, partia Razem, która zazwyczaj jest osobno, czy też nowo powstała Wiosna. Rolnicy pewnie będą wspierać niezatapialny PSL. Jednak, czy ktokolwiek w tej zbieraninie partii widzi wyrazistego przywódcę, który ma pomysł na Polskę? Czy też może w tej zbieraninie jedynym hasłem przebijającym się w mediach jest to, że opozycja nie jest PiS-em. To jednak stanowczo zbyt mało.
Opozycjo, dziel się zatem dalej, kłóć się wewnętrznie o to, kto będzie liderem po drugiej strony politycznej barykady. Wtedy na pewno wyborcy uwierzą, że możecie być jakąkolwiek alternatywą dla obecnie sprawujących władzę. Sytuacja w Radomiu pokazuje jedno. Przez lata bierności politycy doprowadzili do tego, że spełnione zostały marzenia środowisk radykalnych. Jaki mamy tego efekt? Taki, że w sporze pomiędzy narodowcami a SLD, to SLD zeszło z pola walki i oddało walkowera.
