Bogobojny Petar handluje prezerwatywami. Nie ma wyrzutów sumienia, bo papież wydał dekret, w którym częściowo godzi się na ich używanie. Na małej dalmatyńskiej wyspie, na której stoi kiosk Petara, pogłębia się jednak niż demograficzny. Wysłany na tamtejszą parafię młody katolicki ksiądz don Fabijan postanawia sprytnie zbuntować się przeciw papieskiemu prawu. Przekonuje Petara, że o przyrost naturalny zadbać trzeba. Jak to zrobić? Potajemnie dziurawiąc sprzedawane kondomy! Do spisku księdza i kioskarza dołącza też konserwatywny farmaceuta. W zaciszu apteki miesza pigułki antykoncepcyjne z witaminami, czym pomaga położyć kres wszelkiej antykoncepcji w mieście.
Mała wyspa na powrót się zaludnia. Przypadkowe ciąże owocują zawieraniem małżeństw mieszkańców Dalmacji z turystami. Informacje o szybkim przyroście naturalnym wyciekają więc poza granice Chorwacji. Przyciągają tłumy bezdzietnych par i ekipy telewizyjne. Miasto zaczyna tętnić życiem – kotłują się w nim namiętności, a trzej spiskowcy rozkoszy dbają o to, by niemowlęta przychodziły na świat w zdrowiu i wierze katolickiej.
Sielanka nie trwa jednak długo. Trzem mężczyznom staje bowiem na drodze jedna kobieta. Dopiero teraz wszystko zaczyna się wymykać spod kontroli…
Prasa o filmie:
„Dowcipy, czy to ze stereotypów związanych z duchowieństwem, czy to z seksem, w zdecydowanej większości sprawdzają się znakomicie. Tylko chwilami "Ojciec Szpiler" balansuje na cienkiej granicy dobrego smaku, której na szczęście nigdy nie przekraczają.”
Jędrzej Dutkiewicz, Stopklatka.pl
„Ojciec Szpiler” to film, który oferuje wszystko, czego można się spodziewać po bałkańskiej komedii, w której główne role grają duchowni i kondomy. Jednocześnie dzięki temu, że w centrum wydarzeń znajduje się ksiądz oraz jego sprzeczne pragnienia (poszanowanie dla boskich zasad i bunt przeciw prawom Kościoła), Brešan perfekcyjnie harmonizuje przygody barwnej grupy mieszkańców miasteczka i duchową podróż, w jaką wyrusza młody ksiądz. (…) Operator Mirko Pivcevic w piękny i czysty sposób zamyka w kadrach pejzaże nadmorskiego miasteczka, co jest dodatkowym walorem tej chorwackiej produkcji.”
Boyd van Hoeij, The Hollywood Reporter
O reżyserze
Vinko Brešan jest chorwackim reżyserem filmowym, który zdobył międzynarodową renomę dzięki trzem produkcjom świetnie przyjętym przez krytykę, nagradzanym na wielu festiwalach filmowych i poruszającym tematy, które w chorwackim kinie lat 90. były uznawane za tabu.
Brešan urodził się w 1964 roku w Zagrzebiu. Jego matką jest pisarka Jela Godlar, ojcem uznany autor sztuk teatralnych Ivo Brešan. Przyszły reżyser „Ojca Szpilera” studiował filozofię i komparatystykę na Uniwersytecie w Zagrzebiu oraz filmową i telewizyjną reżyserię na Akademii Teatralnej (Academy of Dramatic Arts). Jego pierwszy krótki metraż pt. „Our Stock Exchange” zrealizowany w 1988 roku został nagrodzony na Festiwalu Filmowym w Oberhausen. Niskobudżetowy pełnometrażowy debiut Brešana – film „Jak rozpoczęła się wojna na mojej wyspie” (1996) – jest drugim (po „Titanicu” Jamesa Camerona!) największym hitem chorwackiego box-officu z ostatnich dwudziestu lat. Za film „Duch marszałka Tito” (1999) Brešan otrzymał nagrodę za Najlepszą Reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach w 2000 roku. Jego kolejny film „Świadkowie” (2003) walczył o Złotego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie, gdzie został uhonorowany Nagrodą Pokojową oraz Nagrodą Jury Ekumenicznego; w Karlowych Warach przyznano mu Nagrodę im. Philipa Morrisa. Za swój następny film „To jeszcze nie koniec” (2008) Vinko Brešan otrzymał w Karlowych Warach nagrodę z rąk przedstawicieli Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI). „Ojciec Szpiler” – produkcja nominowana do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii Najlepsza Komedia – jest jego szóstym filmem pełnometrażowym.
