Co oznacza biel i czerwień na fladze państwowej?

Historycznie polskie barwy narodowe wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu – godła Litwy. Oba godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na naszej fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła. Polskie barwy narodowe jako jedne z nielicznych w świecie mają pochodzenie heraldyczne. Specjalną ustawę dotyczącą barw polskiej flagi podjął Sejm Królestwa Polskiego 7 lutego 1831 roku.

Biało-czerwone barwy są symbolem patriotycznych wartości, jednoczących wszystkich Polaków i łączących tradycje ze współczesnością. Dekorowane są nimi ulice i domy podczas świąt narodowych i rocznic historycznych wydarzeń. Flaga państwowa jest też symbolem polskich triumfów, zatykają ją alpiniści na zdobytych szczytach górskich, wywiesza się ją również na maszcie podczas zwycięstw polskich sportowców. W barwach biało-czerwo­nych są również stroje polskich sportowców oraz przedmioty używa­ne przez dopingujących ich kibiców.

Pierwsza biało-czerwona manifestacja miała miejsce 3 maja 1916 roku, podczas obchodów 125 rocznicy uchwalenia polskiej konstytucji. Mieszkańcy Warszawy demonstro­wali biało-czerwonymi flagami swoje patriotyczne uczucia. Była to pierwsza masowa demonstracja z ich użyciem.

W 1919 roku już po odzyskaniu niepodległości Sejm odrodzonej Rzeczypospolitej zatwierdził biel i czerwień jako barwy narodowe. Usankcjonował również polską flagę, ustalając obowiązujące do dziś proporcje jej długości do szerokości – 8:5. Ponadto ustawa sejmowa ustanawiała flagę państwową z herbem Orzeł Biały umieszczonym na górnym białym pasie, która przeznaczona była dla przedstawicielstw dyplomatycznych oraz jako bandera handlowych statków morskich.

Biało-czerwona flaga powiewała przez cały okres II Rzeczypospolitej jako znak suwerennego i wolnego państwa. Podczas II wojny świato­wej żołnierze polscy walczyli pod biało-czerwonymi sztandarami na wszystkich frontach i w Podziemnym Państwie Polskim. Flaga naro­dowa była świadkiem i symbolem czynu zbrojnego polskiego oręża, zatknięta przez naszych żołnierzy m.in. nad klasztorem na Monte Cassino i nad gruzami Berlina.