Mojżesz Pfeffer produkował m.in. podkłady, słupy i inne materiały dla kolejnictwa. Kiedy dwa lata później Pfeffer został jedynym właścicielem firmy, uruchomił dodatkowo mechaniczną stolarnię i rozpoczął produkcję mebli giętych. Dawny tartak nazwał Fabryką Mebli Wiedeńskich „Prędocinek” M. Pfeffer i Synowie.
W 1905 roku do Mojżesza Pfeffera dołączył austriacki przemysłowiec Johann Kohn. Wspólnymi siłami panowie doprowadzili do powstania nowoczesnego zakładu, wytwarzającego ogromne ilości mebli do mieszkań, salonów, biur i gabinetów.
Przed I wojna światową był to jeden z największych zakładów przemysłowych Radomia. Np. w 1913 roku popularna „giętówka” produkowała dziennie 2,5 tys. krzeseł.
Swoje wyroby eksportowała do Rosji, Niemiec, Włoch, Francji, Holandii, Anglii i jej kolonii, a także na Bliski i Daleki wschód, do Afryki i obu Ameryk. Zatrudniała ponad 2 tys. robotników.W 1923 roku firmę przy ul. Dolnej 10 przejęli spadkobiercy Kohna – Paweł Jan i Ida Kohnowie. Niestety, przynosiła coraz mniejsze zyski, więc 19 lipca 1926 roku Kohnowie sprzedali ją Izraelowi Leszczowi i Pinkusowi Tajchmanowi, którzy od 1915 roku prowadzili firmę zajmującą się wyrobem, kupnem i odsprzedażą za granicę klepek dębowych.
Dwa lata później, w 1928 roku, pożar strawił część budynków fabrycznych. Produkcję Fabryka Mebli Giętych wznowiła dopiero 8 lutego 1932 roku, ale już nie na tak wielką skalę, jak przed pożarem. W 1934 roku „giętówka” zatrudniała 340 osób i produkowała ok. 600 sztuk mebli dziennie, głównie na Bliski Wschód i do USA.
Na początku 1939 roku Bank Gospodarstwa Krajowego wyznaczył przymusowego zarządcę fabryki. Został nim S. Dedo. W maju właściciele zdecydowali, że zamykają interes. Budynki przy ul. Dolnej sprzedali Polskiej Spółce Obuwia „Bata”.
Napisz komentarz
Komentarze