Jest taka ulica: Ulica Leopolda PacPomarnackiego

Młynek Janiszewski. Prostopadła do ul. Janiszewskiej

Urodził się w 1907 roku w Koźliszkach na Litwie w rodzinie ziemiańskiej. Początkowo uczył się w domu, a w 1922 został przyjęty do drugiej klasy Gimnazjum i Liceum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie; jego kolegą z ławki był Czesław Miłosz.
Bardzo wcześnie zaczął pisać, a od 1929 swoje utwory o tematyce łowieckiej publikował w pismach wileńskich, warszawskich i lwowskich. Po odbyciu służby wojskowej, w 6 pp Legionów, Leopold Pac-Pomarnacki pracował na stanowisku łowczego w Urzędzie Miejskim w Wilnie (w latach 1928–1937). M.in. przyczynił się do założenia ogrodu zoologicznego w tym mieście. W 1935 odznaczono go Medalem Złotym Zasługi Łowieckiej, podkreślając jego zasługi dla ochrony przyrody.

W 1937 przeniósł się do Radomia, gdzie w Dyrekcji Lasów Państwowych objął stanowisko łowczego. Był członkiem założycielem Polskiego Związku Łowieckiego.

We wrześniu 1939 roku walczył w szeregach 72 Pułku Piechoty im. Dionizego Czachowskiego. Wraz z II Korpusem Polskich Sił Zbrojnych brał udział w kampanii włoskiej, walcząc po Monte Cassino, Anconą i Bolonią.

W 1947 roku Leopold Pac-Pomarnacki wrócił do Radomia i w Dyrekcji Lasów Państwowych objął stanowisko inspektora do spraw łowieckich, które zajmował aż do emerytury w 1974. Był członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, Ligi Ochrony Przyrody, sekcji ornitologicznej Instytutu Zoologicznego PAN. Opublikował blisko 750 artykułów i pięć książek, głównie z zakresu łowiectwa, ochrony przyrody i ornitologii. W latach 1950-1952 był redaktorem wydawanego w Radomiu pisma „Myśliwy Kielecki”.

Zgromadzony przez niego okazały zbiór (ponad 1500) jaj ptaków krajowych kupił dział przyrodniczy radomskiego Muzeum Okręgowego. Za swe zasługi wojenne i działalność naukową otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Monte Cassino, Krzyż Zasługi z Mieczami.

Zmarł w 1992 roku w Radomiu. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.