Jest taka ulica: ks. prof. Włodzimierza Sedlaka

Ulica ks. prof. Włodzimierza Sedlaka - Planty

Wcześniej Antoniego Wieczorkiewicza. Między ul. Młodzianowską a Gabriela Narutowicza, prostopadła do ul. Planty

Twórca polskiej szkoły bioelektroniki i elektromagnetycznej teorii życia. W koncepcji naukowej księdza profesora życie ma cechy elektromagnetyczne, podobnie jak świadomość. Istnieje homo electronicus, a elementarnym pratworzywem jest dynamiczna bioplazma - piąty stan materii przynależny tylko żywym istotom.

Włodzimierz Sedlak urodził się 31 października 1911 roku w Sosnowcu w rodzinie górniczej. Był jednym z sześciorga dzieci Pawła i Elżbiety z domu Janszek. Dzieciństwo spędził w Sosnowcu i Suchedniowie, a w 1921 roku zamieszkał w Skarżysku-Kamiennej, gdzie przenieśli się rodzice. Tu chodził do gimnazjum matematyczno-przyrodniczego.

Chociaż w domu nie było tradycji naukowych, to Włodzimierz od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania przyrodnicze. Z zamiłowaniem uczył się chemii i majsterkował. W siódmej klasie zajął się geologią i mineralogią. Mimo naukowych ciągot, będąc w klasie przedmaturalnej, uciekł z domu do Krakowa i poprosił o przyjęcie do nowicjatu ojców dominikanów. Usłyszał, że najpierw musi zdać maturę. Zdał ją w 1930 i wstąpił do seminarium duchownego w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1935 roku. Proponowano mu wyjazd na zagraniczne studia teologiczne, ale on wolał pracę prefekta - najpierw w Ćmielowie (1935-1939), potem w Siennie koło Iłży (1939-1948). W czasie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu. W Siennie jeszcze w czasie wojny (od lutego 1945 r.), jako wiceprzewodniczący Gminnej Rady Narodowej, zaangażował się w odtwarzanie i rozwijanie szkolnictwa. Dzięki jego staraniom i pracy (również fizycznej) powstała szkoła średnia1 i szkoła zawodowa. Założył Towarzystwo Szkół Średnich w Siennie i został jego prezesem. Pełnił również funkcję kierownika szkoły podstawowej, nie wspominając już o obowiązkach nauczyciela nie tylko religii, ale również propedeutyki filozofii i języka niemieckiego.

Kiedy byli uczniowie ks. Sedlaka podjęli studia, zdecydował się na ryzykowny krok – mając 35 lat sam został studentem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UMCS (1946-1950). Przez pierwsze dwa lata dojeżdżał na UMCS. Od 1948 do 1952 studiował stacjonarnie, pracując jako katecheta w średnich szkołach Lublina. Na UMCS uzyskał dwa dyplomy magisterskie - w 1949 z antropologii i w 1950 z pedagogiki. Doktorat otrzymał w 1951.

W latach 1952-1959 ks. Sedlak pracował nadal jako prefekt, ale już w Radomiu. Od 1960 roku został zatrudniony na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i dojeżdżał na zajęcia z Radomia. W 1966 uzyskał na KUL-u habilitację z biologii teoretycznej, a następnie objął kierownictwo utworzonej przez siebie Katedry Biologii Teoretycznej, jedynej tego typu w Polsce. W 1974 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1980 profesorem zwyczajnym. Przez 22 lata pracował jako nauczyciel akademicki, a po przejściu na emeryturę jeszcze przez dziewięć lat był kuratorem katedry i prowadził zajęcia zlecone.

Działalność naukowa ks. Włodzimierza Sedlaka objęła swym zasięgiem stosunkowo wiele dyscyplin naukowych, takich jak: antropologia, archeologia, badania nad pochodzeniem i ewolucją życia, bioelektronika, filozofia przyrody, geologia, paleobiochemia, paleobiofizyka, paleontologia itd.

Kiedy w maju 1992 roku powoływano do istnienia Fundację Bioelektroniki, prof. Sedlak został jednym z jej fundatorów. W 1991 otrzymał tytuł honorowego obywatela Radomia.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 17 lutego 1993 roku w Radomiu. Został pochowany na cmentarzu na Firleju.

Imieniem ks. prof. Włodzimierza Sedlaka radni nazwali ulicę na Plantach 21 września 1995 roku.

Fot. strona internetowa Fundacji Bioelektroniki im. Włodzimierza Sedlaka.