Historia lotnictwa w naszym mieście sięga początków ubiegłego wieku, w czerwcu będziemy obchodzili 80-lecie jego istnienia w Radomiu.Te kilkadziesiąt lat to czas wielu przemian oraz licznych sukcesów. Z okazji jubileuszu radomscy piloci pragną przybliżyć mieszkańcom Radomia bogatą historię lotnictwa na naszych ziemiach. W ten sposób zachęcą nas do tego, abyśmy jeszcze bardziej utożsamili się z ich działalnością obejmującą nie tylko organizację Air Show, ale i szkolenia lotnicze.
- 42. Baza Lotnictwa Szkolnego w Radomiu funkcjonuje od 1 stycznia 2011 roku, ale jest kontynuatorką wieloletnich tradycji. Chcemy to zaakcentować, organizując w czerwcu m.in. wernisaż z fotografiami, ukazującymi tradycje, które sięgają lat 30-tych ubiegłego wieku. Wszyscy będą mogli wziąć również udział w wyjątkowym spotkaniu, które prawdopodobnie zorganizujemy w Sali Koncertowej Urzędy Miejskiego. Będzie to doskonała okazja do tego, aby przybliżyć bardzo długą historię lotnictwa związanego z Radomiem. Oprócz tego zorganizujemy także zbiórkę przed kościołem garnizonowym oraz mszę polową – zapowiada płk pilot dr Adam Ziółkowski, dowódca 42. Bazy Lotnictwa Szkolnego.
Pierwsze szkolenie w Eskadrze Szkolnej Pilotów rozpoczęło się w 1932 roku i właśnie ten rok został przyjęty jako początek lotnictwa wojskowego na ziemiach radomskich. Pięć lat wcześniej władze państwowe wykupiły 100 hektarów ziemi we wsi Sadków pod przyszłe lotnisko. Powstały kolejno dwie szkoły: Szkoła Pilotów Rezerwy, a następnie Szkoła Podchorążych Rezerwy Lotnictwa. W latach 30-tych adepci przechodzili intensywne szkolenia, ale zostały one przerwane wybuchem II wojny światowej. Po 1945 roku ta jednostka wielokrotnie przechodziła reorganizacje, dotyczące zarówno funkcjonowania bazy, jak i posiadanych samolotów.
- Nasza baza funkcjonuje drugi rok i jest kontynuatorką tradycji 2. Ośrodka Szkolenia Lotniczego oraz 1. Komendy Lotniska. Z kolei te jednostki kontynuowały tradycje 60. Lotniczego Pułku Szkolnego, który funkcjonował od lat 60-tych do końca 2000 roku. Jednostki te zawsze realizowały szkolenie lotnicze podchorążych, polegające na zgłębianiu sztuki latania dla potrzeb lotnictwa sił zbrojnych – tłumaczy dowódca.
Na jakich samolotach szkolą się przyszli piloci lotnictwa taktycznego ?
- Od momentu wprowadzenia Orlika w 2000 roku, szkolenie dla potrzeb lotnictwa bojowego zostało rozdzielone na dwie fazy. Pierwsza faza to szkolenie początkowe, które jest prowadzone na Orlikach do dnia dzisiejszego, natomiast druga faza, czyli szkolenie zaawansowane, odbywa się na Iskrach – dodaje.
Od 2000 roku loty na Iskrach odbywają się w Dęblinie w 41. Bazie Lotnictwa Szkolnego, gdzie realizowane jest szkolenie zaawansowane. W Radomiu pozostały Orliki, na których odbywa się szkolenie początkowe.
W naszym mieście w 1998 roku powstał akrobatyczny zespół pilotażowy, który odbywał loty na Orlikach. Wcześniej chlubne tradycje lotów grupowych od ponad 30 lat kontynuowane były na Iskrach.
- Mieliśmy wspaniały zespół, który pod koniec swojego istnienia, składał się z 9 samolotów Iskra, osiągając największą swoją świetność w 1998 roku. Loty zespołowe realizowali nasi piloci- instruktorzy. Było to ich zadanie dodatkowe poza szkoleniem podchorążych. Obecnie Iskry latają w Dęblinie, natomiast nasz zespół akrobacyjny lata na Orlikach – mówi płk pil. dr A. Ziółkowski.
Od zeszłego roku, kiedy została utworzona 42. Baza lotnictwa Szkolnego, na Sadkowie zostały wprowadzone samoloty An-2 oraz samoloty M-28 Bryza. Na nich również szkolą się podchorążowie, ale na potrzeby lotnictwa transportowego.
Jak wygląda takie szkolenie?
- Jeżeli chodzi o lotnictwo transportowe, to w pierwszym roku obecnie realizujemy szkolenie podstawowe na samolotach An-2. Następnie podchorążowie przechodzą na Bryzę i realizują 100- godzinne szkolenie zaawansowane, tak aby skończyć szkołę oficerską na poziomie uprawnień 2. pilota. Jednocześnie uzyskują III klasę pilota wojskowego. Jest to pierwszy stopień wtajemniczenia, gdyż pilot w dalszej karierze musi kontynuować szkolenie kolejno do II i I klasy, dochodząc aż do klasy mistrzowskiej. Natomiast ci, którzy poznają sztukę latania dla potrzeb lotnictwa taktycznego, szkolą się u nas przez 5 miesięcy, wykonując zróżnicowany średni nalot, liczący od 60 do 80 godz. na samolotach PZL-130 Orlik w zależności od potrzeb – odpowiada.
Liczba podchorążych jest uzależniona od zapotrzebowania sił zbrojnych. Decyzje dotyczące ilości przyjmowanych adeptów do Wyższej Szkoły Oficerskiej w Dęblinie zawsze zapadają na wyższych szczeblach.
Od dłuższego czasu mówi się o utworzeniu w naszym mieście portu cywilnego. Jest to jednak drogie przedsięwzięcie, które wymaga zaangażowania partnera strategicznego oraz nawiązania współpracy z operatorami linii lotniczych. Na tym jednak nie koniec. Lotnisko wojskowe rządzi się innymi prawa niż port cywilny, dlatego też niezbędne jest odpowiednie dostosowanie obiektu dla nowych potrzeb.
- Władze wojskowe starają się stworzyć możliwe obszary współpracy współużytkowania lotniska z władzami cywilnymi. Zarząd cywilnego portu lotniczego, z którym współpracujemy, powinien zainwestować m.in. w system podejścia do lądowania, czyli system radionawigacyjny i systemy świetlne. Muszą oczywiście dostosować to lotnisko do przepisów cywilnych, które nas tak do końca nie obowiązują. Mamy swoje – wojskowe – przepisy i to, co teraz posiadamy, wystarcza nam. Niestety, nie spełnia to wymogów typowo cywilnych – tłumaczy Ziółkowski.
Dowódca zapytany o to czy port nie kolidowałby z funkcjonowaniem bazy, zapewnił, że nie będzie takiego problemu, gdyż działalność portu lotniczego mieściłaby się w możliwościach operacyjnych lotniska.
Zapraszamy do galerii fotografii.
foto: I. - Album „XV Lecie LOPP”, Warszawa 1938. II, III - ze zbiorów Z.Winnickiego. IV, V, VI, VII, www.42blotsz.sp.mil.pl
