Ostatnio kocica moich przyjaciół nasikała do właśnie upieczonego przez nich ciasta. Dodam, że śliwkowego. Pierwsza moja myśl na tę wiadomość była taka, że ja sierściucha wyrzuciłbym natychmiast z dziewiątego piętra, na którym zamieszkuje. Ale potem naszła mnie refleksja ekologiczno – metafizyczna.
A może kot chciał dobrze? Skąd my mamy wiedzieć, co tam kotu chodzi po głowie? Może zwierzyna uznała na przykład, że ciasto za suche i chciała nawilżyć? Żeby się właściciele nie udławili?
Myśl o tym, że zwierzęta i ludzie chcą sobie i innym robić dobrze, towarzyszy mi stale od dłuższego czasu. Myśl ta zresztą w żaden sposób opuścić mnie nie może, bo od dwóch tygodni codziennie na redakcyjną skrzynkę mailową otrzymuję wiadomość od niejakiego Michała: „Piszę do Ciebie ponieważ bardzo chcę Ci zrobić dobrze”. Jak się dowiedziałem, Michał chce robić dobrze wszystkim członkom redakcji. Nie zniechęca mnie to jednak. Prawdziwych altruistów trzeba wspierać. Z takim jednak zastrzeżeniem, że bardzo, ale to bardzo subiektywna pozostaje ocena, co dla kogo oznacza „dobrze”.
Na przykład tacy policjanci, którzy ostatnimi czasy uaktywnili się pod zrujnowaną kamienicą przy ul. Reja 13/15. W poniedziałek widziałem tam dwóch w samochodzie, w środę trzech bez samochodu. Stoją i wlepiają mandaty osobom, które przechodzą chodnikiem pod kamienicą. Chcą dobrze, chcą przechodniów zabezpieczyć przed spadającymi z budynku cegłówkami. Wprawdzie jest nad chodnikiem drewniany dach, wprawdzie jeszcze nie widziałem, żeby tynk czy cegłówki z kamienicy spadały, ale co tam. Jak wiadomo, strzeżonego pan Bóg strzeże. A w tym przypadku funkcjonariusz.
Oczywiście pojawia się tu pytanie, czy strzeżeni chcą być strzeżeni, zwłaszcza za pomocą mandatów. Czy czasami babcia z siatką zakupów, przechodząc koło kamienicy nie chce, choć na chwilę, poczuć zastrzyku adrenaliny? Spadnie cegiełka, nie spadnie... Może chce, może dać jej do tego prawo?
I kolejne pytanie: czy grupa policjantów, z samochodem czy bez, nie powinna raczej w tym czasie pilnować np. skrzyżowań, na których regularnie kierowcy próbują rozjeżdżać na pasach przechodniów? Mogę kilka takich skrzyżowań w Radomiu szanownej policji wskazać, gdyby miała potrzebę.
Albo przykład z wyższej półki. W ciągu ostatnich 3 lat, jak podaje „Polityka”, Kancelaria Premiera oraz Rządowe Centrum Legislacji wydały prawie 450 tys. zł na naukę j. angielskiego dla premiera i członków rządu. Chciał premier dobrze? No, chciał dobrze mówić po angielsku. Tylko dlaczego za moje pieniądze? Bo mi przez to trochę gorzej.
Półka jeszcze wyższa. Igor Ostachowicz – do tej pory minister w kancelarii premiera Tuska i osoba odpowiedzialna za i kreowanie wizerunku szefa rządu – teraz został powołany do zarządu spółki PKN Orlen. „Prezes tego kontrolowanego przez rząd koncernu zarabia łącznie ponad 3 mln zł rocznie, a jego zastępcy dostają wynagrodzenie ok. 2-2,7 mln zł rocznie. W sumie wynagrodzenie wszystkich członków zarządu w 2013 roku wyniosło 12 mln zł” - czytam w „Gazecie Wyborczej” i cieszę się, że pan Tusk znowu zrobił komuś dobrze. I znowu tylko przychodzi pytanie: tylko dlaczego za moje pieniądze? Bo mi przez to trochę gorzej.
Jeśli chodzi o robienie dobrze, problem pojawia się nie tylko na poziomie intencji, ale też ich rozpoznania. Ostatnio w programie TVP1 Włodzimierz Czarzasty w rozmowie z Eugeniuszem Kłopotkiem wyraził swoje wątpliwości co do nominacji Cezarego Grabarczyka (tak, tak, tego Grabarczyka, prezesa spółdzielni) na ministra sprawiedliwości.
„Cezary Grabarczyk jest jak „flaki z olejem”. To jest gość, który został usunięty z rządu za nieudolność, a teraz ma zreformować sądownictwo? Jaja sobie pan robisz” - rzucił Czarzasty do rozmówcy.
Co jest oczywiście jakimś nieporozumieniem. Albo Czarzasty udaje naiwnego. Każdy obywatel III RP wie przecież, że Cezary Grabarczyk nie po to wszedł do rządu, żeby dobrze zrobić sądownictwu, tylko dobrze zrobić sobie i kolegom, ewentualnie również krewnym.
W kwestii robienia dobrze najciekawiej jednak przedstawia się dziś wątek radomski, w postaci nowej minister infrastruktury i rozwoju Marii Wasiak. Po pierwsze jako wiceprezes PKP zarabiała ona dotąd (nie licząc premii) ponad 42 tys. zł miesięcznie. Teraz zaledwie ponad 12 tysięcy. Więc przyjmując ministerialną tekę zrobiła sobie gorzej - to chlubny fenomen.
Po drugie, jako minister pani Wasiak będzie musiała wypłacić sobie pół miliona odprawy za pracę w zarządzie PKP. To fenomen kolejny, ale nie wiem jaki.
I po trzecie, jako minister sprawujący nadzór właścicielski nad PKP, będzie udzielała absolutorium władzom spółki, w których zasiadała jeszcze w ubiegłym tygodniu. Więc zmuszona jest skontrolować samą siebie. Czy po takiej kontroli może np. - jeśli będą ku temu powody – wymierzyć sobie karę? Słowem: czy po raz kolejny może sobie zrobić źle?
Oto pytanie: kto jest gotowy na to, żeby nasikać do własnego ciasta?
![Uciekał przed policją, staranował radiowóz [WIDEO]](/img/2024/03/11/_min/policja-kajdanki.jpg)
