„Jak się nazywa park imienia Owsiaka? Jurasik Park!” – takim dowcipem powitał mnie w poniedziałek rano w jakimś radio Jurek Owsiak, po kolejnym finale orkiestry i żart ten, który przyznaję, padł na bardzo nieprzychylny grunt (bo kto o 8 rano ma dobry humor?), sprowokował mnie jednak, żeby coś o WOŚP napisać. Czy może wokół WOŚP.
W dniu finału z zawodowej ciekawości pilnie śledziłem fora internetowe, na których trwała zwyczajowa naparzanka przedstawicieli dwóch plemion: pro i antyowsiakowego. Ca mnie uderzyło, to fakt, że rzeczownik „katolik”, przymiotnik „kościelny” są dziś w Polsce (!) używane jako obelgi, jako ciężkie wyzwiska. To jest fascynujące (od siebie, dryfującego w stronę konserwatyzmu dodam: przerażające), jak bardzo zmieniły się obyczaje, jak bardzo się ludzie zmienili i ten kraj w ostatnich latach.
„Trzeba być zwyczajną mendą i kościelną szują aby oczerniać tak krystaliczną osobę jak Jurek Owsiak (...) Lecz się KATOLICZKO z zakłamania oraz nienawiści do dobra i prawdy” - oto typowa odpowiedź (pisownia oryginalna) obrońcy WOŚP na zarzuty wobec orkiestry.
Te są wysuwane głównie dwa: że Owsiak angażuje się politycznie (np. wypowiedziami o Wałęsie i Macierewiczu) i że tylko połowa wpływów z działalności fundacji idzie na statutowe cele. Pierwszego zarzutu nie rozumiem (czemuż to Owsiak nie miałby mieć prawa wypowiadać się politycznie?), drugi wydaje się zasadny.
I tu zadziwia mnie sam twórca orkiestry, który jak oszalały biega przed dziennikarzami, szukając jakiegoś słoika z pieniędzmi, albo przed kamerą krzyczy: „Jeśli kiedykolwiek spotkacie Telewizję Republikę (to ta, która Owsiaka wypytuje o zestawienia finansowe – przypis red.), gońcie, gońcie dziadygów! To zła telewizja, zła, która sączy tylko nienawiść. Nienawiść, nienawiść, nienawiść!”.
Przyznam, że to dość dziwne, nie tylko jak na 60-letniego faceta. Nie prościej – jeśli wszystko w kasie ma się w porządku - przedstawić jakiś wykaz przychodów i wydatków? Może jakieś argumenty po prostu?
Przyznam też, że dla mnie dyskusja o WOŚP kończy się, kiedy spotykam rodzica dziecka, którego życie zostało uratowane w jakimś inkubatorze ufundowanym przez orkiestrę. Czy się to krytykom Owsiaka podoba czy nie, ratuje on ludzkie życia. Naprawdę trudno się z tym spierać.
I jeszcze jedno. Od 22 lat słyszę, że powinniśmy być dumni z WOŚP. I zgadzam się, że dumni mogą być ci wszyscy wolonatriusze i ci, którzy swoje oszczędności na rzecz bliźnich oddają. Ale co roku powinno się też powtarzać, że WOŚP to wielki powód do wstydu dla wszystkich kolejnych rządów III RP.
Około 40 procent zarabianych przez siebie pieniędzy oddaję obecnie państwu. Płacę (nie wiedzieć czemu) dwa coraz wyższe podatki, płacę na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Daję się dodatkowo okradać przez nakładane na co się tylko da akcyzy. Dlaczego państwo nie kupuje z tego wyposażenia szpitali? Dlaczego w ogóle zajmuje się tym jakakolwiek fundacja?
Może dlatego, że państwo zamiast doposażać lecznice, opłaca rzesze urzędników NFZ (dzięki ci, Leszku Millerze!)? Może dlatego, że trzeba koniecznie powołać Polską Agencję Kosmiczną? Dlaczego koordynacją działań w sektorze kosmicznym nie mogła by zająć się komórka jakiegoś ministerstwa, nie wiadomo. O przepraszam, jak to nie wiadomo? Agencja – jak to każda agencja – pozwoli na tworzenie synekur.
Ale, dla uspokojenia, są też dobre wiadomości. Przyszedł premier i powiedział, że będzie super. Darmowe podręczniki, koniec z umowami śmieciowymi, poprawa opieki zdrowotnej, alkomat w każdym samochodzie. I fiskus sam nas rozliczy...
Niestety współpracownicy premiera zaczęli zaraz coś kręcić: że nie alkomaty, tylko alkotesty, że wypełnianie PIT-ów za wszystkich polskich podatników w przyszłym roku raczej nierealne, że wycofywanie umów śmieciowych potrwa...
No i dziennikarze dzwonią do premiera, żeby to wszystko wyjaśnić. Jak będzie naprawdę, panie premierze, jak żyć? Ale premier nie odpowiada. Akurat wyjechał na narty we włoskie Dolomity. Puenta nasunęła mi się tu sama. Jak żartem zacząłem, tak dowcipem skończę:
Neron miał opowiedzieć dowcip o Rzymie, ale go spalił...
