Takiego boomu bankowego nasze miasto nie przeżywało nigdy, ale instytucje finansowe w Radomiu mają bogatą historię. Pierwszą z nich – Towarzystwo Kredytowe Ziemskie utworzono w 1826 r. Z pożyczek mogli korzystać właściciele dużych posiadłości.
Na początku kredyty można było zaciągać tylko pod warunkiem wniesienia opłaty na rzecz Towarzystwa - co najmniej 100 złotych polskich. Później te zasady zostały nieco zliberalizowane, ale i tak dobra poniżej 180 morgów nie mogły liczyć na wsparcie.
Ważną instytucją stało się również Towarzystwo Kredytowe miasta Radomia, które rodziło się w dużych bólach. Mieszkańcy potrzebowali tanich, długoterminowych pożyczek, jednak władze carskie utrzymywały, że miasto pod względem ekonomicznym nie przedstawia dostatecznej rękojmi dla skutecznej działalności Towarzystwa.
Dopiero w 1898 r. magistrat mógł z dumą poinformować: ustawa Towarzystwa została zatwierdzona przez Ministra Skarbu. Jego zadaniem było udzielanie pożyczek właścicielom budynków. Początkowo tylko murowanym. Właściciel domu drewnianego, placu, ogrodu czy sadu mógł uzyskać kredyt w wyjątkowych wypadkach i to za zgodą zebrania ogólnego Rządu Guberialnego.
Zasięg terytorialny działania Towarzystwa ograniczony był tylko do Radomia. Dyrekcja, a także przedstawiciele innych miast guberni radomskiej - Opatowa, Opoczna, Ostrowca i Sandomierza, prowadziły lobbing za rozszerzeniem terenu oddziaływania instytucji. Akcja zakończyła się sukcesem. W 1905 r radomskie Towarzystwo mogło kredytować budynki w całej guberni.
Wtedy istniały już w Radomiu inne instytucje finansowe. Ważny wkład w rozwój przemysłu w naszym mieście wniosła Kasa Pożyczkowa Przemysłowców Radomskich założona w listopadzie 1882 r. Natomiast w 1899 r. powstało Pierwsze Towarzystwo Wzajemnego Kredytu. Jego członkami mogły być osoby zajmujące się przemysłem i handlem, a także właściciele gospodarstw rolnych pod warunkiem, że nie należeli do konkurencyjnych towarzystw. W 1903 roku PTWK zrzeszało blisko tysiąc członków. Ponad połowę stanowili kupcy.
Dzięki takim instytucjom rozwijała się nie tylko gospodarka Radomia, ale i architektura miasta. Do dziś możemy podziwiać urodę dawnej siedziby Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (obecnie mieści się tam liceum plastyczne). Projektantami gmachu byli znani architekci - Ludwik Radziszewski (autor projektu Resursy Obywatelskiej) i pochodzący z Włoch Henryk Marconi (twórca koncepcji radomskiego ratusza). W gronie znanych radców Towarzystwa znalazł się także Julian Malczewski, ojciec słynnego malarza Jacka Malczewskiego.
W latach 30-tych powstał inny niezwykły budynek, który do tej pory jest ozdobą ulicy Żeromskiego. Zajmował go radomski oddział Narodowego Banku Polskiego. Obiekt został zaprojektowany przez Zygmunta Słomińskiego. Radomski bank „zagrał” nawet w filmie „Kontrybucja” Jana Łomnickiego. Można go oglądać w scenie, gdy żołnierze ruchu oporu, grożąc bronią, domagają się wydania pieniędzy.
Co ciekawe w czasach rozkwitu bankowości na ulicy Żeromskiego NBP... wyprowadziło się ze swojej radomskiej placówki. Obecnie w budynku przy deptaku znajduje się Sąd Rejonowy.
