- „Szklane paciorki” to projekt o wysokich walorach artystycznych, reprezentatywny dla aktualnych dokonań polskiej rzeźby współczesnej, oryginalny i nowoczesny, wykorzystujący tradycyjny warsztat rzeźbiarski w połączeniu z multimediami (audio i video). Ostatnie realizacje Ambroziaka (z lat 2010-11), w tym „Paciorki”, można uznać za rewelację w skali krajowej i międzynarodowej - informuje Krzysztof Stanisławski, kurator projektu. - Oprócz walorów czysto artystycznych, trzeba zwrócić uwagę na
przesłanie „Szklanych paciorków”: uniwersalne, humanistyczne,
dramatyczne, potęgowane ekspresyjną formą rzeźb, oświetleniem, dźwiękiem
i video. Artysta podejmuje problem alienacji, opuszczenia, samotności
to problem powszechnie występujący w naszej Globalnej Wiosce, jakby na
przekór powszechności massmediów, licznych środków komunikacji,
internetu, portali społecznościowych itd.
Cykl „Paciorków” będzie uzupełniony prezentacją 4 dużoformatowych (wys. 3 m) rzeźb z cyklu „Laleczki”.
Podczas wystawy zobaczymy projekcje dwóch dwóch eksperymentalnych filmów animowanych pt. „Pokój” i „Baranek”, przygotowanych przez artystę. W sobotę odbędzie się również promocja katalogu-albumu, prezentującego całą twórczość Sylwestra Ambroziaka na tle panoramy współczesnej sztuki światowej i polskiej ze szczególnym uwzględnieniem jej korzeni w niezależnym ruchu Nowej ekspresji lat 80. XX w.
Sylwester Ambroziak jest jednym z najważniejszych polskich rzeźbiarzy współczesnych, reprezentującym pokolenie debiutujące w latach 80. XX w., w czasach Nowej ekspresji, wiodącego nurtu sztuki niezależnej, rodzącej się w Polsce w trakcie i po stanie wojennym, jako wyraz buntu przeciwko represyjnemu systemowi. Echa tamtego buntu obecne są w twórczości wielu artystów lat 80., szczególnie w pracach Ambroziaka. W bogatym dorobku wystaw tego artysty znajdują się liczne indywidualne (ponad 70) i zbiorowe (ponad 120) ekspozycje w kraju oraz w Niemczech, Austrii, Belgii, Francji i Włoszech.
W latach 70. XX w. Magdalena Abakanowicz odbyła podróż do "źródeł energii" - odwiedziła Nową Gwineę, Celebes, Bali, Jawę i Tajlandię. Sztuka, z którą się tam zetknęła, odbiła się na jej twórczości. W cyklu rzeźb "Coexistence" odciski ludzkich torsów zostały zaopatrzone w zwierzęce głowy. W jednej postaci koegzystuje ze sobą człowiek i zwierzę. Wspólne im są duch, wrażliwość i intuicja, ale bazują na różnych doświadczeniach rzeczywistości. Z kawałków zgrzebnego workowego płótna, zszywanego, sztukowanego i spajanego żywicą syntetyczną artystka tworzy serie wydrążonych ludzkich figur. Ciało staje się tu negatywem, skorupą, formą odlewniczą, lecz jednocześnie stanowi pozytyw, trzon i masę. Od lat 80. syntetycznie ujęta postać człowieka staje się głównym motywem jej prac.
Za swoją twórczość Magdalenę Abakanowicz (ur.w 1930) uhonorowano m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Sztuki i Literatury (Francja 1999), Orderem Zasługi dla Republiki Włoskiej (2000), Orderem Sztuki i Literatury( Francja 2004), Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą ( Niemcy 2010), tytułami doktora honoris causa licznych uczelni na świecie m.in.: ASP w Łodzi, Royal College of Art w Londynie i Rhode Island School od Design w Providence, School of the Art Institute w Chicago. Jako pierwsza cudzoziemka została laureatką Distinction in Sculpture nowojorskiego Centrum Rzeźby (1993). Jej dzieła prezentowano w najważniejszych ośrodkach wystawienniczych w Polsce i za granicą. Brała udział w międzynarodowych przeglądach sztuki w Madrycie (1969), Sao Paulo (1979), Wenecji (1980), Paryżu (1991).
