Kryteria kwalifikacji pacjentów do leczenie chirurgicznego:
1/ Osoby niepalące. U osób które dopiero rzuciły palenie trzeba odczekać przynajmniej rok przed wykonaniem zabiegu operacyjnego. Palenie ma bardzo niekorzystny wpływ na wyniki zabiegów. Przykładowo u osób palących przy zabiegach sterowanej regeneracji tkanek prawie zawsze (literatura podaje, że nawet w 100 %) dochodzi do odsłonięcia błon kolagenowych, co znacząco pogarsza rokowanie zabiegu.
2/ Higiena jamy ustnej (u pacjentów paradontologicznych i tak wysoka) musi byś podniesiona na jeszcze wyższy poziom. I tak zmniejszenie wskaźnika płytki nazębnej z 20% na 10% pozwala osiągnąć o 2 mm lepsze kliniczne położenie przyczepu dziąsła do korzenia zęba, dlatego do leczenia chirurgicznego należy kwalifikować osoby świadome, z dużą wydolnością manualną.
3/ Precyzyjny wybór metody leczenia dopasowany do zmian chorobowych u pacjenta. Należy zwrócić uwagę na duże możliwości biotechnologii i materiałów biologicznych stosowanych w mikrochirurgii przyzębia. Niestety wiążą się z tym duże koszty. Niektóre biomateriały sprzedawane są w opakowaniach np. 0.3 ml !!!
4/ Bezpośrednio po zabiegu w wyniku obrzęku szpary ozębnowej dochodzi do zwiększenia ruchomości zębów. Należy więc rozważyć możliwość szynowania zębów. Jeżeli nie mamy takiej możliwości lepiej jest zrezygnować z zabiegów mikrochirurgicznych, gdyż nie dojdzie do regeneracji tkanek przyzębia.
Głównym celem chirurgicznego leczenia paradontozy jest stworzenie takich warunków anatomicznych w przyzębiu (dziąsło, przyczepy dziąsłowe, kość wyrostka zębodołowego, ząb, szpara ozębnowa), które umożliwią pacjentowi i lekarzowi utrzymanie optymalnej higieny jamy ustnej. Przy badaniu stanu przyzębia oceniamy: BOP- krwawienie przy zgłębnikowaniu, PD- głębokość sondowania kieszonek dziąsłowych oraz CAL – kliniczne położenie przyczepu dziąsła. Powyższe parametry oceniamy przy badaniu wstępnym, na zakończeniu fazy higienicznej oraz bezpośrednio przed kwalifikacją pacjenta do zabiegu chirurgicznego, a później za każdym razem przy terapii podtrzymującej. Szczególnie istotny jest wskaźnik głębokości kieszonek oznaczony jako głębokość sondowania . Za graniczną wartość głębokości kieszonki przyjmuje się 5 mm. Powyżej tej wartości nie jest możliwy efektywny skaling i piling korzenia w gabinecie higieny stomatologicznej.
W przebiegu paradontozy dochodzi do utraty przyczepu dziąsła oraz zaniku kości wyrostka zębodołowego otaczającego korzenie zębów. Powstające w przebiegu paradontozy okołozębowe ubytki kości dzielimy na poziome i pionowe.
Pionowe ubytki kości wyrostka zębodołowego wokół zębów.
Mikrochirurgia regeneracyjna przyzębia jest dzisiaj nastawiona głównie na leczenie pionowych ubytków kostnych , tzw. kieszonek kostnych, zmian w okolicach furkacji i kraterów okołozębowych.
Wszystkie współcześnie stosowane techniki zabiegowe w chirurgii tkanek przyzębia mają na celu stworzenie warunków do gojenia tkanek przyzębia na drodze regeneracji, czyli odtworzenia tkanek histologicznie identycznych z tkankami utraconymi. Praktycznie wszystkie stosowane dzisiaj zabiegi należą do grupy zabiegów mikrochirurgicznych. Za najważniejsze w tych zabiegach przyjmuje się: możliwie małe, starannie zaplanowane linie cięcia tkanek miękkich, możliwe jak najmniejsze podniesienie tkanek dziąsła umożliwiające dostęp do korzeni zęba i zmian chorobowych w kości, następnie delikatne manipulacje mikronarzędziami wykonywane w ognisku chorobowym. W mikrochirurgii najważniejsze jest delikatne obchodzenie się z tkankami podczas zabiegu, co wpływa na minimalne zaburzenie ukrwienia tkanek , takie postępowanie przekłada się na większą skłonność tkanek do gojenia w okresie pozabiegowym. Bardzo często zabiegi operacyjne wykonuje się w powiększeniu - powszechne jest stosowanie lup i mikroskopów zabiegowych. Nici chirurgiczne używane do szycia muszą mieć specjalne igły, a wszystko w celu zminimalizowaniu urazu dla tkanek. Należy w tym miejscu przypomnieć , ze grubość dziąsła często nie przekracza 1 mm, a wymiary brodawek dziąsłowych - szerokość x wysokość x grubość to np. 4,5 mm x 5 mm x 1 mm.
W zabiegach mikrochirurgicznych na tkankach przyzębia bardzo ważne jest wykorzystanie wyjątkowo dużego potencjału regeneracyjnego tkanek przyzębia do gojenia. Niekiedy jednak, zwłaszcza przy niekorzystnych kształtach ubytków kostnych , lub w bardziej zaawansowanych przypadkach chorobowych trzeba wesprzeć nasz organizm użyciem biomateriałów.
Dzięki użyciu błon kolagenowych pochodzenia zwierzęcego możemy wykonywać zabiegi sterowanej regeneracji tkanek, a błona kolagenowa oddziela defekt kostny, od tkanek miękkich. Tkanki kostne mają wolny metabolizm, więc w celu zapewnienia prawidłowego gojenia należy odizolować kostne ognisko chorobowe od tkanek miękkich, które mają szybszy metabolizm. Do wypełniania ubytków kostnych , wokół korzeni zębów stosujemy kość własną pacjenta, oraz wióry kości zwierzęcej specjalnie przygotowane w laboratoriach firm medycznych. Jednak najbardziej skutecznym preparatem pochodzenia zwierzęcego jest białko matrycy szkliwa Emdogain. Jeżeli opracujemy ognisko chorobowe w przyzębiu według zasad mikrochirurgicznych, i zastosujemy Emdogain to nawet w trudnych sytuacjach klinicznych możemy liczyć , ze w znacznym stopniu dojdzie do odtworzenia zanikłej kości wyrostka zębodołowego, cementu pokrywającego korzeń zęba, oraz włókien ozębnych łączących kość z zębem. Używamy również osocza bogatopłytkowego, oraz komórek macierzystych i czynników wzrostu wydzielonych z krwi pacjenta.
Poziome zaniki kości wyrostka zębodołowego otaczającej zęby
Początki mikrochirurgi przyzębia wiążą się z zabiegami resekcyjnymi oraz z zabiegami naprawczymi, gdzie w wyniku zabiegu w miejsce zanikłych tkanek uzyskiwano bliznę złożoną z tkanek innych niż oryginalne. Niektóre z tych zabiegów są sporadycznie wykorzystywane jeszcze dzisiaj, ale trzeba pamiętać, że w przypadku poziomych zaników kości wyrostka zębodołowego najlepsze wyniki leczenia osiąga się metodami niechirurgicznymi.
1/ Jeżeli po zakończeniu fazy niechirurgicznego leczenia paradontozy w odcinku bocznym łuku zębowego u pacjenta z poziomymi zanikami kości będą utrzymywać się stany zapalne można warunkowo zdecydować się na leczenie chirurgiczne. Będą to zabiegi płatowe z chirurgii resekcyjnej, które są związane z wycięciem zapalnie zmienionych tkanek miękkich dziąsła oraz korektą kształtu kości wyrostka zębodołowego. Celem zabiegów chirurgicznych jest eliminacja miejsc w przyzębiu, gdzie mogłaby zalegać płytka nazębna, zmniejszenie głębokości kieszonek, oraz eliminacja stanów zapalnych, gdyż nie powinno występować krwawienie przy zgłębnikowaniu. Pacjent powinien być wcześniej poinformowany o nieestetycznych zmianach anatomicznych, które pojawią się po zakończeniu leczenia: wydłużenie zębów, czarne trójkąty między zębami, nadwrażliwość zębów na bodźce fizyczne i chemiczne, zaleganie pokarmu.
2/ Jeżeli po zakończeniu fazy niechirurgicznego leczenia paradontozy w odcinku przednim łuku zębowego u pacjenta z poziomymi zanikami kości będą utrzymywać się stany zapalne, co wykażemy sprawdzając krwawienie z kieszonki przy zgłębnikowaniu, należy rozważyć ekstrakcję zębów. Wskazaniem do wykonania tego zabiegu jest utrzymujący się stan zapalny (krwawienie z kieszonek przy zgłębnikowaniu), występujący po kilkukrotnym i precyzyjnie wykonanym zabiegu skalingu z polerowaniem korzeni. Dodatkowo głębokość kieszonek dziąsłowych powinna przekraczać 5,5 mm. Wykonywanie zabiegu chirurgicznego w przypadku ubytków kości przekraczającej ½ długości korzenia daje wysoce niezadowalające wyniki estetyczne. Dodatkowo niekorzystne są znaczne ubytki tkanek miękkich ponieważ pogarszają rokowanie i utrudniają przyszłe leczenie implantologiczne już po utracie zębów.
Przygotował : Grzegorz Romaszkiewicz
specjalista chirurgii szczękowej
Koniec części pierwszej
