Trzeba przyznać, że Radomiak naprawdę ma patent na GKS Bełchatów. Nie chodzi już o sam fakt, że od 13 lat „Zieloni” nie przegrali z „Brunatnymi”. W ostatnich trzech meczach los bardzo głośno domaga się porażki. Tymczasem nasza ekipa staje okoniem. Tak było w listopadzie ubiegłego roku, kiedy od 37. minuty graliśmy w dziesiątkę, tak było w czerwcu, kiedy Damian Jakubik faulował w polu karnym Emile Thiakane i wreszcie w sobotę, kiedy Artur Haluch wyleciał z boiska po 11. minutach gry. W każdym z tych trzech spotkań Radomiaka prowadził… inny szkoleniowiec. Mimo to bełchatowianom wygrać się nie udawało i chyba czas stwierdzić, że nad GKS-em ciąży jakaś „Zielona Klątwa”. Być może po prostu Radomiak lepiej gra w dziesiątkę? Cóż, wolelibyśmy jednak tego nie sprawdzać...
http://www.cozadzien.pl/sport/zieloni-pokazali-charakter-zwycieski-remis-z-gks-em/49344
Słowacki sabotaż
W ostatnim czasie polska piłka doznała wielu krzywd ze strony jej słowackiej koleżanki. W ten nurt niestety wpisał się Martin Klabnik. Defensor Radomiaka słabo rozpoczął sezon. Dwa pierwsze mecze w jego wykonaniu nie były może fatalne, jednak nie przypominał ostoi defensywy z ubiegłego roku. W starciu z GKS-em popełnił za to bardzo kosztowny błąd. To właśnie Klabnik odpowiada za sytuację z 11. minuty spotkania. Słowak niecelnie wybijał piłkę, ta spadła pod nogi Bartłomieja Bartosiaka, który z kolei odegrał ją za plecy linii obrony. Co było dalej – wiemy. Czy dało się tego uniknąć? Jak najbardziej. Nasza defensywa została zupełnie zaskoczona przez błąd własny, a Artur Haluch starał się to naprawić. „Klaba” wygląda na zdekoncentrowanego. W pierwszych minutach meczu dwukrotnie zdarzyło mu się poślizgnąć i stracić równowagę. Nie jest to najlepszy zwiastun, biorąc pod uwagę, że w odwodzie mamy jedynie Karola Kucharskiego z rezerw i Mateusza Zająca… Trzeba zrobić wszystko, żeby Martin znów czuł się komfortowo. A jak będzie chciał pójść do muzeum lotnictwa, to znaczy na Air Show, to trzeba zabrać go Air Show, kur.. jego mać.
Ale ze Słowacji płyną też dobre wieści. Po meczu Peter Mazan powiedział nam, że jest już w trakcie rehabilitacji i pracuje nad powrotem na boisko. Humor „Maziemu”, jak zwykle zresztą, dopisywał, więc nie pozostaje nam nic innego, jak trzymać kciuki za szybką rekonwalescencję naszego filigranowego wojownika.
Raz, a porządnie
W meczu z Ruchem Chorzów doczekaliśmy się pierwszego w sezonie celnego strzału na naszą bramkę. Po 187 minutach ktoś w końcu wypróbował Artura Halucha, lecz było to strzał z dystansu. Na celne uderzenie z pola karnego czekaliśmy aż 231 minut. Niestety, okazało się ono również pierwszą straconą przez nas bramką. Tu znów można przyczepić się do Klabnika – to przed niego beztrosko wbiegł Patryk Mularczyk, który z bliskiej odległości skierował piłkę do siatki. Sytuacji biernie przyglądał się też Mateusz Kochalski, ale jednak należy oczekiwać, że obrońca, który miał oferty z klubów słowackiej ekstraklasy (która przecież niemiłosiernie zlała najlepsze drużyny ubiegłego sezonu w Polsce), odpowiednio zabezpieczy bramkę, której strzeże niedoświadczony kolega. Z nieukrywanym smutkiem wpisujemy więc na tablicę pierwszy punkt z gatunku „do poprawy”.
http://www.cozadzien.pl/zdjecia/radomiak-radom-11-gks-belchatow/49381
Do poprawy stawiamy również siebie. Sporo mówiliśmy o sytuacji z 23. minuty gry, kiedy Maciej Filipowicz uderzył w słupek z rzutu wolnego, po czym przejął piłkę w bocznej strefie boiska, a sędzia podjął decyzję o wznowieniu gry ze stałego fragmentu gry przez gości. Na trybunie prasowej jednogłośnie uznaliśmy tę decyzję za absurd, a jednak okazało się, że sędzia miał rację. Piłkarz, który wykonał rzut wolny nie mógł samemu przechwycić piłki po strzale w słupek. Traktuje się to tak samo, jak podanie do samego siebie, stąd też arbiter "gwizdnął" na korzyść przyjezdnych. Nie wiedzieliśmy o tym my, nie wiedzieli nasi koledzy po fachu ani nawet... trener. Wiedział za to sędzia i prawdopodobnie dlatego to on, a nie my biega z gwizdkiem. Arbitrów zdarza nam się krytykować, więc wypada też pochwalić. Gratulujemy więc dobrej decyzji.
Zimna wojna
Tymczasem gdzieś z boku toczy się mała zimna wojna między Radomiakiem a Widzewem. Obydwa kluby mają na koncie tyle samo punktów, jednak to łodzianie od początku rozgrywek są uznawani za hegemona. Ogromny budżet powoduje, że łodzianie mogą sobie pozwolić na transferowy hit jeszcze przed zakończeniem okienka transferowego. Ostatnimi czasy mówiło się, że do Łodzi trafić może Marcin Robak, jednak trzykrotny król strzelców Ekstraklasy okazał się zbyt drogi. Czterokrotni mistrzowie Polski są jednak zdesperowani, by wzmocnić linię ataku i sięgnęli po zagraniczne posiłki. Na testy do Łodzi przyjechał niejaki Alvaro Montero z hiszpańskiej trzeciej ligi. Montero bliżej do Carlitosa niż Simona Coliny, ale nie wiadomo czy Widzew zdecyduje się zakontraktować snajpera z Półwyspu Iberyjskiego.
http://www.cozadzien.pl/sport/mirax-puchar-polski-sprawdz-wyniki-i-rundy/49366
Na konferencji prasowej po meczu z GKS-em Bełchatów trener Dariusz Banasik wyznał natomiast, że nie pogardziłby wzmocnieniami zespołu, ale nie zależy to tylko od niego. Czy to element zimnej wojny na linii Radom – Łódź? Nie da się nie zauważyć, że obydwa kluby prężą muskuły, mimowolnie zerkając na nie tak odległego sąsiada. „Zieloni” ściągnęli Rafała Makowskiego? Widzew zarzucił sieci na reprezentanta Litwy. Łodzianie szukają klasowego napastnika? Radomiak… No właśnie, co powinien zrobić Radomiak? Trener Banasik stwierdził, że konkurencyjność w składzie jest praktycznie na każdej pozycji, oprócz obrony. I jest to fakt – obecnie najpewniej mogą czuć się wahadłowi i środkowi defensorzy. Przy rotowaniu formacją może się to nieco zmieniać, ale wciąż ścisk jest duży. W końcu – i to również przyznał trener – na ławce rezerwowych musimy trzymać zawodników, którzy z powodzeniem mogliby grać w wyjściowej jedenastce.
Oczywiste jest, że ewentualny kolejny transfer byłby raczej ruchem pokroju Makowskiego czy Montero, ale oznaczałby to, że z ławki „spadłby” jeszcze jeden zawodnik. I niby od przybytku głowa nie boli, jednak czasami lepiej powiedzieć pas. Do bezpośredniej konfrontacji pozostały jeszcze dwa miesiące i wtedy przekonamy się czy międzynarodowe kombinacje faktycznie się opłaciły. Bo kto jak kto, ale my najlepiej wiemy, że reprezentanci, czy to Litwy, czy Gwadelupy i Hiszpanie nie zawsze spełniają pokładane w nich nadzieje.
***
Na koniec przepraszamy za problemy z relacją LIVE. Z powodu problemów technicznych nie mogliśmy zrelacjonować dla was na żywo tego meczu. Postaramy się, aby kolejne relacje przebiegały już bez większych problemów.
