Zygmunt Siedlecki – urodzony 4 kwietnia 1907 w Porochońsku. Nauczyciel wychowania fizycznego, miotacz i wieloboista, a także olimpijczyk z Los Angeles w 1932 roku. Zaczynał od piłki nożnej w KS Pilica Białobrzeg w 1923 roku, ale jako uczeń gimnazjum w Radomiu związał się z tamtejszym „Sokołem” poświęcając główną uwagę lekkoatletyce. Największe sukcesy odniósł, reprezentując warszawską Legię w latach 1931-1935. W 1932 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Los Angeles. W sumie podczas swojej kariery 10-krotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych w latach 1931-1935. Dwukrotnie ustanawiał rekord kraju w rzucie dyskiem i dziesięcioboju. Był mistrzem Polski w rzucie dyskiem w 1934. Jako świetny fachowiec i organizator skierowany został do kierowania Miejskim Ośrodkiem Wychowania Fizycznego w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Uniknął niewoli, szybko włączając się do pracy konspiracyjnej. Dwukrotnie aresztowany, zdołał wyrwać się z rąk hitlerowców. W 1945 wrócił do Białobrzegów, gdzie zorganizował ośrodek szkolenia sportowego. Pod jego kierunkiem przygotowywali się polscy lekkoatleci do pierwszego powojennego występu na mistrzostwach Europy w Oslo w 1946 roku i do Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1948. Potem prowadził pracę szkoleniową w radomskiej „Stali” i białobrzeskiej „Pilicy”. Zmarł w Białobrzegach 28 sierpnia 1977.
Bronisław Mroczkowski – harcerz urodzony w Białobrzegach, który w wieku 16 lat walczył z bolszewikami w bitwie warszawskiej 1920 roku. Chłopak uczył się w radomskim gimnazjum, gdzie prowadził drużynę harcerską. W wakacje i ferie prowadził też drużynę w Białobrzegach. W lipcu 1920 roku wyjechał do Rembertowa do obozu ćwiczeń, przygotowujących kandydatów do armii ochotniczej. W sierpniu trafił na front. Został ranny i przewieziony do szpitala, najpierw w Warszawie, później w Kościanie. Niestety, obrażenia okazały się bardzo poważne - chłopak zmarł w kwietniu 1922 roku. Został pochowany w Białobrzegach. Na froncie jego domu zawisła pamiątkowa tablica. Pośmiertnie został odznaczony medalem „Zasłużony dla Białobrzegów”. Jego imieniem nazwano też Białobrzeską Organizację Strzelecką.
Rudolf Ludwik Bautsch – jego rodzina przybyła do Białobrzegów w 1875 roku. Ojciec Rudolfa w 1879 na placu między kancelarią wójta gminy a pocztą wybudował aptekę. Działała od 1881 roku. Rudolf urodził się w 1885 roku. Szkołę początkowa ukończył w Białobrzegach, potem uczył się w gimnazjum w Radomiu. Z powodu kłopotów w nauce przerwał ją i rozpoczął pracę jako ślusarz w Warszawie i kolejarz we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1906 roku został powołany do wojska. Po ukończeniu służby rozpoczął studia farmakologiczne w Kijowie, by następnie w 1912 roku wrócić do Białobrzegów i po śmierci ojca przejąć aptekę. W 1916 roku został prezesem straży pożarnej. Działał w wielu organizacjach społecznych i przyczyniał się do ich powstania. W działaniach tych wykazywał się humanitaryzmem. Często dokładał do leków osób biednych z własnej kieszeni. Wspierał budowę szkół i kościoła. W czasie II wojny światowej zaopatrywał polskie podziemie w bandaże i lekarstwa. Po wojnie Rzeczpospolita Ludowa upaństwowiła jego aptekę i uczyniła Rudolfa Bautscha jej kierownikiem za mizerne wynagrodzenie. Zmarł w 1959 roku.
Najświeższe wiadomości z Radomia i regionu znajdziesz na profilu CoZaDzien.pl na Facebooku - TUTAJ.
