EMMANUELLE z 1974 r. To klasyk filmów erotycznych, bez którego niemożliwe byłoby rozpoczęcie dyskusji na temat namiętności i seksu w światowej kinematografii. Kraj produkcji nie będzie zaskoczeniem - to Francja. Historia jest dość banalna - żona dyplomaty, poważna pani z zasadami, prowadzi nudne życie u boku swojego zapracowanego męża, który nie ma dla niej czasu, zaniedbuje ją. Emmanuelle ma konserwatywne podejście do seksu. Spycha na bok swoje fantazje erotyczne na rzecz przykładnego i porządnego życia pani z wyższych sfer. Ale do czasu... razem z małżonkiem wyjeżdżają do Bangkoku. Kobieta pozostawiona jest samej sobie, bo mąż oczywiście ma mnóstwo innych zajęć. Poznaje włoskiego arystokratę, który ją intryguje, ciekawi, pociąga. Emmanuelle daje ponieść się emocjom. Mario z odpowiednią gradacją doznań zmysłowych pokazuje Emmanuelle miłość fizyczną w pełnym wydaniu. Kobieta ewoluuje - z konserwatywnej, opanowanej, rozważnej - staje się boginią seksu.
"Emmanuelle" jest filmem legendą. Nadal zachwyca, podnieca, wywołuje u widzów dreszczyk emocji. To przykład pięknej, wyważonej, bez zbędnych szczegółów erotyki, która zrobiła furorę w czasach, kiedy pornografia była dość mocno rozpowszechniona. Odtwórczyni głównej roli, Sylvia Kristel, stała się symbolem seksu, obiektem westchnień miliona mężczyzn. Muzyka Francisa Laia potęgowała doznania i przeszła do historii filmowych kompozycji. Z pewnością warto obejrzeć ten cudny, uroczy, zjawiskowy film.
KOCHANEK LADY CHATTERLEY z 2006 r.
Film Pascala Ferrana jest kolejną wersją historii o życiu Konstancji. Powieść D. H. Lawrence'a była podstawą do stworzenia scenariusza. Obraz tego reżysera jest podobny do poprzedniego filmu - znów mamy do czynienia z kobietą niespełnioną, która nie otrzymuje od swojego męża tego, co powinna. Konstancja jest kobietą z wyższych sfer. Jej mąż jest niepełnosprawny. Lady Chatterley zapomina o swojej kobiecości, seksualności na rzecz opieki nad swoim małżonkiem. Codziennie go myje, ubiera, pije z nim południową herbatę, wydaje dyspozycje służbie - to prawdziwa pani domu. Niestety jej życie erotyczne nie istnieje. Przez to ta młoda, piękna i urocza kobieta wyjaławia się z prawdziwych seksualnych uniesień, które każda zdrowa niewiasta powinna doznawać. Jest emocjonalną kaleką. Patrząc na nią, widz odczuwa litość, żal, współczucie. To przykre.
Na szczęście w życiu Konstancji pojawia się przystojny gajowy, Parkin. Mężczyzna pracuje dla jej męża. Opiekuje się lasem, który jest własnością Chatterley'a. Jego piękne nagie ciało rozbudza w niej żądze, podnieca do czerwoności. Kobieta zaczyna odwiedzać go coraz częściej... Parkin dozuje wrażenia erotyczne swej partnerce. Wyczuwa, że jest kobietą spragnioną miłości, dotyku, pocałunków, mocnych uniesień - powoli uczy ją miłości fizycznej, z której rodzi się prawdziwe uczucie. Pokazuje jej swoje ciało, ona krok po kroku odsłania swoje. Jej ciekawość, podniecenie jest silniejsze od zakłopotania i wstydu. Cudną sceną jest ta, kiedy kochankowie biegną nadzy po wilgotnej łące wśród strug deszczu. Zmęczeni kładą się pod drzewem i kochają się.
Film ukazuje, jak konwenanse i strach przed głębokim doznaniem miłości fizycznej mogą zniewolić człowieka, otoczyć go swoistym pancerzem, przez którego nie mogą przedostać się marzenia, uczucia, fantazje erotyczne. Bez dotyku, ciepła, namiętności i miłości nie da się żyć. Zresztą, po co komu takie życie....
MIŁOŚĆ W CZASACH ZARAZY Z 2007 r.
Film ten okrzyknięto romansem wszech czasów. Na pewno długo czekano na ekranizację powieści Gabriela Garcii Marqueza pod tym samym tytułem, za którą otrzymał Nagrodę Nobla. Reżyser Mike Newell po trosze naigrywa się z miłości idealnej, pokazując losy młodej i pięknej Ferminy oraz miłośnika poezji, Florentina. Ona jest córką handlarza mułów, on ubogim urzędnikiem pocztowym. Zakochują się w sobie. Jednak jej ojciec nie pozwala na rozwój tej miłości - jego cudna i niezwykle urodziwa córka nie będzie żoną urzędnika. Wyjeżdżają do rodziny, by Fermina zapomniała o swych ukochanym. Młodzi kochankowie przysięgli sobie dozgonną wierność i cierpliwie znosili rozłąkę. Z biegiem czasu dorastają, ale ich miłość trwa. Mimo tego, Fermina wychodzi za mąż za znanego i szanowanego lekarza Urbino. Florentino jest zrozpaczony. Postanawia wyjechać, by przestać myśleć o swojej Ferminie. Na statku niespodziewanie zostaje zaciągnięty do kajuty, by tam odbyć stosunek seksualny z nieznaną kobietą. Florentino nie dotrzymał słowa swojej Ferminie! Jest pogrążony w rozpaczy. Wraca do domu. Przygodny seks był dla niego tak niesamowitym doznaniem, że decyduje się na jego kontynuację z każdą kobietą. Prowadzi nawet pamiętnik, w którym zapisuje swoje spostrzeżenia z każdego stosunku seksualnego. W rezultacie odbył ich z pół milionem kobiet. Tymczasem Fermina jest nieszczęśliwą żoną. Ma rodzinę, ale i tak pamięta o Florentino. Po śmierci Urbino, łączy się ze swym ukochanym. Będąc w starczym wieku, kochają się jak nastolatkowie.
Sceny miłośne są dość okrojone, skąpe, ale i tak widz czuje dreszczyk emocji po tym, kiedy ogląda tylko kawałki ciał kochanków, stosunek płciowy, ale nie w pełni odkryty. Nagość, dotyk, wilgoć, namiętność, miłosne okrzyki, piękne kobiece piersi i umięśnione ciała mężczyzn, rozmarzone spojrzenie Ferminy, kiedy kocha się z Florentino i doświadczenie seksualne jej kochanka - to wszystko rozbudza zmysły oglądających i wzmaga apetyt na igraszki miłośne w zaciszu domowym (i nie tylko). Film pozostawia ślad w duszy kinomana na długi czas.
Pamiętasz film z erotyką w tle, który szczególnie wpłynął na Twoje spojrzenie na miłosne uniesienia i tym samym urozmaicił Twoje życie intymne? Napisz do nas.
