Szczęśliwa palma
Wielki Tydzień, czyli okres przygotowujący do przeżywania obrzędów Wielkiego Piątku i pamiątki Zmartwychwstania w Wielką Niedzielę, poprzedza niedziela zwana na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy, palmową. A kiedyś - wierzbiną lub kwietną. Przynoszone do kościoła palmy symbolizują oddanie czci Chrystusowi.
Palemki wykonywano z gałązek bukszpanu, malin i porzeczek, a ozdabiano kwiatami, ziołami i piórkami. Poświęcona palma miała niebywałą moc. Można było nią bić domowników, by zapewnić im szczęście na cały rok. Zdrowie i bogactwo wróżyło natomiast połknięcie bazi z poświęconej plamy. Plama włożona do wazonu lub wetknięta za obraz miała także chronić przez złośliwością sąsiadów.
Porządki przedświąteczne
Świąteczne porządki w tradycji wielkanocnej mają swoje uzasadnienie. To nie tylko sposób na odpowiednie przywitanie świąt czystymi i schludnymi pomieszczeniami, ale także symboliczne wymiatanie z domu zimy, a wraz z nią chorób i zła.
Wielkopiątkowe czuwanie
Wielki Piątek to w tradycji dzień postu, w którym nie tylko należy powstrzymać się od jedzenia mięsa, ale też ograniczyć liczbę spożywanych posiłków. W Wielki Piątek przeżywamy bowiem mękę Jezusa, a także w spokoju i ciszy przygotowujemy się do niedzielnego Alleluja.
Wielkanocna święconka
W Wielką Sobotę tradycja nakazuje przygotowanie pokarmów do święcenia. W koszyczku nie mogło zabraknąć jajek - symbolu życia i ponownego narodzenia, branka – symbolu Chrystusa Zmartwychwstałego, wędlin na znak zakończenia postu oraz chrzanu na znak goryczy Pańskiej, która właśnie dobiega końca za sprawą słodyczy Zmartwychwstania, oraz soli i masła, jako symboli dobrobytu. Święcone pokarmy należało spożyć wraz z rodziną następnego dnia po rezurekcji, czyli po Zmartwychwstaniu.
Niedzielna wielka radość
Wielka Niedziela to dzień radości ze Zmartwychwstania i koniec postu. Dlatego na stole wielkanocnym królują mięsa, jaja, ciasta i potrawy symbolizujące dostatek i pomyślność, a także wielkanocny żurek z poświęconym jajkiem, którym dzielimy się na znak nowego życia i radości ze Zmartwychwstania.
Lany poniedziałek
Wielkanocny Poniedziałek to tradycyjnie już od pokoleń święto mokrego dyngusa. Słowo „dyngus” wywodzi się od niemieckiego „dingen” i oznacza „wykupować się”, „wykup”, „datek”. Śmigus dyngus to również zabawa polegająca na poszukiwaniu męża przez panny, która łączy się z tradycją oblewania wodą. Panny zmoczone lub solidnie tego dnia oblane wodą miały szansę na szybkie zamążpójście. Jeśli natomiast któraś z nich się obraziła, jej powodzenie wśród kawalerów znacznie malało. Skoro to święto dyngusa, obrażona panna mogła się oczywiście wykupić pisanką lub kraszanką. Chłopiec wręczając pannie pisankę, okazywał jej swoje zainteresowanie i sympatię.
W tradycji przyjęło się również wielkanocne szukanie zajączka, tuż po śniadaniu, czyli zabawa polegająca na odnalezieniu przez gości i domowników miłej niespodzianki schowanej gdzieś w zakamarkach domu.
Wielkanocne jajo
To najważniejszy tradycyjny symbol życia i narodzin. Tradycja malowania i zdobienia pisanek oraz dzielenia się święconym jajkiem ma swoje korzenie nie tylko w tradycji polskiej, ale też w kulturze basenu Morza Śródziemnego. Już starożytni Persowie wczesną wiosną obdarowywali swoich bliskich barwionymi na czerwono jajami. Także Grecy i Rzymianie przejęli od nich ten zwyczaj, przenosząc te tradycje na inne ludy. Czerwone pisanki miały bowiem magiczną moc odstraszania złych uroków, a ponadto symbolizowały miłość. Bo jajo będące najbardziej doskonałą formą, zawiera też najważniejsze dla zdrowia i życia składniki: białko, tłuszcz, sole mineralne i witaminy.
