W 1924 r. magistrat uznał, że czas najwyższy, by Radom miał kanalizację i wodociąg. W miejskiej kasie nie było pieniędzy na tak dużą inwestycję, więc zarząd postanowił zaciągnąć, za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego, pożyczkę w amerykańskim Towarzystwie Ulen & Company. Za ponad 2,5 mln dolarów, w latach 1925-1928, powstały ujęcia wody i stacje rozdzielcze, wieża ciśnień i stacja wodociągowa. Całą infrastrukturą zarządzało Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.
Projekt architektoniczno-budowlany stacji wodociągu przy ul. Wysokiej (obecnie ul. 25 Czerwca), na zlecenie firmy Ulen & Company przygotował w 1926 roku architekt Feliks Michalski (1879-1946), absolwent Politechniki Monachijskiej, autor warszawskich kościołów św. Józefa i św. Jana oraz wizytek. Nadzór inwestorski z ramienia miasta sprawował inż. Tadeusz Szczepański, absolwent politechniki w Zurychu, od 1927 r. dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji.
To pierwszy w Radomiu obiekt wybudowany w stylu modernizmu. Założony na planie prostokąta ma horyzontalną bryłę z płaskim dachem i minimalistycznie opracowane elewacje. Elewację frontową i tylną wieńczą schodkowe szczyty, część środkową od skrzydeł bocznych odcinają gładkie pilastry. Budynek zdobią okna o formach arkadowych i prostokątnych. Na elewacji frontowej znajduje się ażurowy napis STACJA POMP WODOCJĄGU MJEJSKJEGO.
W czasie II wojny światowej w stacji pomp stacjonował oddział żandarmerii niemieckiej (Technische Nothilfe). W styczniu 1945 roku budynek miał zostać kompletnie zniszczony, ale Niemcy wycofywali się z Radomia w takim pośpiechu, że rozkazu nie wykonali. Stacja - z wybitymi szybami i zdewastowanymi urządzeniami - ocalała. A władze miasta szybko przystosowały ją do pierwotnej funkcji.
W 1978 r. wyremontowano elewacje budynku a w latach 2014-2015 ponownie elewację, a także dach, ogrodzenie i instalacje.
W sierpniu 2012 r. stacja pomp wodociągu miejskiego została wpisana do rejestru zabytków. „Układ wnętrz zachował się bez zmian. W hali filtrów przetrwały w stanie pierwotnym spiralne schody z balustradą, suwnica, posadzka przedwojenna, a w części biurowej klatka schodowa” – czytamy w uzasadnieniu decyzji mazowieckiego konserwatora zabytków. - „Budynek ten jest pierwszym budynkiem w Radomiu, wybudowanym w stylistyce modernizmu, o autentycznej substancji zabytkowej, bez zmian w zakresie wyglądu elewacji bryły, gabarytu i wnętrz”.
Budynek użytkują Wodociągi Miejskie i do dziś pełni funkcje, dla których powstał prawie sto lat temu. Otacza go oryginalne ogrodzenie z żeliwnych prętów z 1926 r.
nika, fot. cozadzien.pl/ Piotr Nowakowski
