Już w październiku rozpoczęły się pierwsze odwierty i badania, a w 1912 roku Lindley przedstawił projekt. Składał się z dwóch niezależnych części: „Zaopatrzenie w wodę miasta Radomia” i „Kanalizacja miasta Radomia”. Zaopatrywać w wodę miało Radom dziewięć studni na Malczewie. Woda miała być kierowana ze stacji pomp do wieży ciśnień, a potem płynąć siecią przewodów wodociągowych. Niestety, koszty budowy wszystkich tych urządzeń okazały się dla miejskiego budżetu nie do udźwignięcia. Zresztą rychło wybuchła I wojna światowa. Wodę radomianie czerpali nadal ze studni, a nieczystości spływały kanałami burzowymi do Mlecznej.
Plany Lindleya okazały się bardzo pomocne dopiero w 1925 roku, kiedy to miasto zdecydowało się na wzięcie pożyczki w wysokości 2,5 mln dolarów z amerykańskiego towarzystwa Ulen & Company. Inwestycję rozpoczęto w czerwcu 1925 roku, zakończono w 1928. System miał się składać z ujęć głębinowych, zbiornika wody, stacji pomp – przy ul. Filtrowej, urządzenia do uzdatniania wody i wieży ciśnień oraz rozdzielczej sieci wodociągowej. Budowa pochłonęła połowę pieniędzy z pożyczki.
Wieżę zdecydowano się postawić w jednym z najwyższych punktów miasta – na Glinicach, przy obecnej ul. Słowackiego 102. Pozwalała na utrzymanie stałego ciśnienia wody, a mieściło się jej w jej wnętrzu 1570 m sześciennych. Obudowany murami wieży zbiornik zainstalowany został przez firmę W. Fitzner i K. Gamper Sosnowiec. Sam budynek zaprojektował znany warszawski architekt - Feliks Michalski, absolwent politechniki monachijskiej. Nadał wieży klasycyzujący wygląd o dość oszczędnym detalu, zwiastującym już modernizm. Dostępu do wieży broni brama z kutymi skrzydłami. Obok znajduje się parterowy budynek – dawniej mieszkanie dozorcy. Wieżę ciśnień budowano w latach 1926-27.
Swoją funkcję pełniła aż do 1983 roku. Przez prawie 20 lat budynek stał pusty. W końcu kupiła go firma Interfach. „W latach 2009-2011 przeprowadzony został kompleksowy remont obiektu i adaptacja jego wnętrz na potrzeby biurowe. Główne zmiany dotyczyły usunięcia z wnętrza zbiornika wodnego oraz towarzyszących mu instalacji. Puste wnętrze wieży podzielone zostało na siedem nowych kondygnacji o niezależnej od zabytkowych murów konstrukcji. Poszerzono istniejące okna i wybito nowe otwory okienne, wstawiono również windę” - czytamy na stronie Retropedii Radomia. - „Efektem prac modernizacyjnych jest niewielki, klimatyczny biurowiec o powierzchni 670 m² – jeden z pierwszych loftów w Radomiu”.
Wieża ciśnień została wpisana do rejestru zabytków w maju 1990 roku.
